Dole Left
Dole Right

Διαβάστε:

 

Άννα Παπαδημητρίου

Άννα Παπαδημητρίου

Κουρασμένα φαβορί στο Κόπα Αμέρικα

Aφού έκλεισε ο κύκλος της πρώτης αγωνιστικής στο Κόπα Αμέρικα, αυτό που θα πρέπει να καταγράψει κανείς είναι η κόπωση που εμφανίζουν ειδικά τα φαβορί σε αυτό το πρώτο κομμάτι.

Θεωρώ πως είναι απολύτως λογικό, από τη στιγμή που κάποιοι εκ των μεγάλων αστέρων αυτού του τουρνουά έπαιζαν μέχρι και πριν από μία ή και δύο εβδομάδες ποδόσφαιρο. Υπάρχουν επίσης πράγματα σχετικά με τη μεταχείρισή τους που καταλαβαίνω, αλλά και που δεν μπορώ να κατανοήσω.

ΑΡΧIΖΩ με την δική μου «αγαπημένη» τη Βραζιλία, που δεν μπορώ να πιστέψω, πως μπορεί να παίζει με σέντερ φορ αυτόν τον απίθανο τύπο που παίζει στην Κίνα και ονομάζεται Τιέγκο Ταρντέλι. Αν δεν μπορούν να βρουν κανονικό σέντερ φορ, καλά θα κάνουν να πάρουν ένα τηλέφωνο τον Ζιοβάνι να τους βρει έναν. Ο Νέιμαρ θα μπορούσε να είχε καθαρίσει το παιχνίδι πιο γρήγορα, αλλά δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος. Η Βραζιλία, αναμενόταν να καθαρίσει το Περού με συνοπτικές διαδικασίες, ωστόσο ζορίστηκε και φτάσαμε στο 93' για να μπορέσει να πάρει τη νίκη. Ο Νέιμαρ θα έπρεπε να πάρει ανάσες, αλλά πώς να πάρει, αφού αν βγάλεις τον σταρ της Μπαρτσελόνα από αυτή τη Βραζιλία, η «σελεσάο» θα είναι μια ομάδα της σειράς. Πάντως από αυτόν τον Ταρντέλι, ο Ντούνγκα πιστεύω πως έχει καλύτερους στον πάγκο.

ΑΝ Ο ΝΤΟYΝΓΚΑ έχει μια δικαιολογία πως δεν μπορεί να βγάλει με τίποτα τον Νέιμαρ από μέσα, έτσι όπως πήγε και το παιχνίδι, ο Τάτα Μαρτίνο θεωρώ πως τα έκανε πολύ πιο μούσκεμα. Από τη στιγμή που πήρε προβάδισμα με 2-0 απέναντι στην Παραγουάη, που μπροστά διαθέτει «φονικούς» στράικερ, όφειλε τουλάχιστον στο ημίχρονο, άντε κοντά στο 60' να δώσει δύο ανάσες στον Μέσι και να βάλει μέσα τον Τέβες και τον Ιγκουαΐν νωρίτερα. Η Αργεντινή έχει το πιο πλήρες ρόστερ από όλους τους αντιπάλους και μπορεί να κρατάει την ομάδα φρέσκια, δίχως να χάνει σε δυναμική. Ο Μέσι στην επανάληψη έσκασε, το ματς πήγαινε πάνω-κάτω, η Παραγουάη το γύρισε και αν είχε πέντε λεπτά ακόμα, θα έπαιρνε και το ματς.

Η ΚΟΛΟΜΒIΑ πάλι δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα που είδαμε πέρυσι στο Μουντιάλ. Ξύλο και ξερό ψωμί, από ποδόσφαιρο λίγα πράγματα. Ο Φαλκάο μοιάζει σαν να έχουν περάσει 100 χρόνια από πάνω του και παίζει σαν βετεράνος. Ο Μπάκα τα ίδια, ακόμα και ο Κουαδράδο περισσότερο μπλα μπλα με αντιπάλους και διαιτητή, παρά ποδόσφαιρο έπαιζε. Η Βενεζουέλα, με τον Ροντόν, που είναι σέντερ φορ-θηρίο και τον Βάργκας σε καλή μέρα (πολυτέλεια ο συγκεκριμένος παίκτης για την ΑΕΚ) τους έδωσαν ένα καλό μάθημα και τώρα οι Κολομβιανοί θα τρέχουν.

(ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ Μπάμπης Χριστόγλου SPORTDAY)

Δημήτρης Τερζόπουλος - «Ξανθέ μου άγγελε»

Ένας ξανθός άγγελος ήρθε ξαφνικά στα όνειρά του και του έδωσε αυτό που επιθυμεί κάθε νέος ερμηνευτής: Ένα τραγούδι που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή!

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν ο συνθέτης Παναγιώτης Παπαχατζής εμπιστεύεται τραγούδια του σε έναν νέο ερμηνευτή, τον Δημήτρη Τερζόπουλο.

 Ο δίσκος, με τίτλο «Εξομολόγηση» κυκλοφορεί το 1981 από την εταιρεία VASIPAP του Βασίλη Παπαδόπουλου, στη Θεσσαλονίκη και γίνεται ανάρπαστος.

Από τους ερασιτεχνικούς σταθμούς της συμπρωτεύουσας ακούγονται πολύ τα τραγούδια «Λυπάμαι» και «Εξομολόγηση», αλλά εκείνο που χαλάει κόσμο είναι το «Ξανθέ μου άγγελε», που το έχουν γράψει ο Μπάμπης Βασιλάκης και ο Παναγιώτης Σούτας.

 Όσοι έζησαν στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή, θα θυμούνται σίγουρα τον Γιώργο τον «Αμπεσέ», ο οποίος έλιωνε στο πικάπ του ερασιτεχνικού σταθμού του τους δίσκους με τα τραγούδια του Δημήτρη Τερζόπουλου.

Παράταση στην επιτυχία του τραγουδιού έδωσε λίγα χρόνια αργότερα η Έφη Θώδη, η οποία το συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό της και

το έκανε γνωστό στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε σημείο τέτοιο που οι περισσότεροι να το θεωρούν δικό της τραγούδι.

Από τη στιγμή που το τραγούδι αυτό άλλαξε… χέρια, ο Τερζόπουλος αγωνιζόταν μάταια να πείσει τους δύσπιστους, ότι αυτός ήταν ο πρώτος… διδάξας.

 Έτσι, τα «ίχνη» του  άρχισαν να χάνονται, μετά τον τρίτο προσωπικό δίσκο του, με τίτλο «Φτάνει που αγαπιόμαστε», που κυκλοφόρησε το 1982.

  Δέκα χρόνια αργότερα, επανεμφανίζεται με έναν δίσκο, με  τίτλο  «Μια ζωή χαμένη», αλλά τα χαμένα χρόνια και τα τραγούδια δεν μπόρεσαν να τον «αναστήσουν».

Ακόμη και ο παραγωγός του, Βασίλης  Παπαδόπουλος, στον οποίο απευθυνθήκαμε, δεν ξέρει πού βρίσκεται και μόνο κάποιες «σκόρπιες» πληροφορίες τον θέλουν να… αναζητεί  ακόμη τον «ξανθό του άγγελο» σε μουσικές γωνιές της Θεσσαλονίκης.

Γιώργος  Λ. Τσάμπρας                                                                                        

Μία μας έμεινε και την αποδομούμε!

  • Κατηγορία Blog

Ο Κώστας Νικολακόπουλος προβλέπει μέσα από το sport-fm.fr ότι με μαθηματική ακρίβεια «θα τα βρουν μπροστά τους» όσα κάνουν τώρα κατά του Ολυμπιακού…

Θα είναι πικρό το αντίο

  • Κατηγορία Blog

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει για τον κίνδυνο του ποδοσφαίρου μας να πάει πολλά χρόνια πίσω κόντρα στα Φερόε αλλά και το δικό του αντίο στο SPORT 24.

Σέρχιο Μαρκαριάν έχασε τον Φορτούνη στην τελευταία προπόνηση: επειδή βρισκόμαστε στα μέσα του Ιούνιου κι έχει προηγηθεί μια πολύ σκληρή σεζόν ήταν δεδομένο ότι κάποιος ποδοσφαιριστής κάτι θα πάθαινε– ας ελπίσουμε να μην υπάρξει κι άλλος με μυϊκό τραυματισμό. Η κόπωση είναι ο πιο μεγάλος αντίπαλος της Εθνικής– σε ένα ματς κόντρα στα Νησιά Φερόε είναι ανόητο να εστιάζουμε στον αντίπαλο: όλα εξαρτώνται από το περίσσευμα ενέργειας που έχουν οι δικοί μας παίκτες καθώς και από την όποια διάθεσή τους.

Παρά την ήττα στο Καραϊσκάκη, πριν λίγους μήνες, η Εθνική μας παραμένει καλύτερη ομάδα από τα Νησιά Φερόε, που το μόνο που έδειξαν στο προηγούμενο ματς είναι ότι έχουν λίγη σκανδιναβική τακτική παιδεία– πράγμα λογικό καθώς οι μισοί παίκτες τους παίζουν στο πρωτάθλημα της Δανίας, όχι απαραίτητα βασικοί. Δανοί είναι άλλωστε οι πιο πολλοί: απλά διαλέγουν την Εθνική των νησιών Φερόε γιατί παίκτες όπως ο Ντάβιντσεν (της Βάιλε Μπόλντκλουμπ), ή ο Σόνι Νάτεσταντ (της Χόρσενς), ή ο Μπράντουρ Όλσεν (της Kοπεγχάγης) και ο Σόρενσεν (της Άαλμποργκ) σε αυτή μπορούν να νοιώσουν πρωταγωνιστές.

Δεν είναι μυστήριο

Πως έχασε η Εθνική μας από δαύτους τον περασμένο Νοέμβριο μυστήριο δεν είναι. Ενας φίλος που ξέρει τα της Εθνικής, μου έλεγε πρόσφατα ότι αυτό που συμβαίνει στην Εθνική στα προκριματικά του Euro του 2016, που διανύουμε, θυμίζει αυτό που γίνεται στο Χρηματιστήριο: η "διόρθωση" της τιμής μιας μετοχής που βρίσκεται πολύ ψηλά (συχνά ανεξήγητα) γίνεται πάντα με βίαιο τρόπο– η πτώση είναι ραγδαία!

Πέρα πάντως από αυτό, υπήρχαν και συγκεκριμένοι αγωνιστικοί λόγοι. Κόντρα στα Φερόε έλειψε καθοριστικά ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο μόνος ίσως παίκτης που μπορεί να "ξυπνήσει" την ομάδα σε δεδομένες στιγμές. Κυρίως έλειψαν κυνηγοί με γκολ στα πόδια: ο Μήτρογλου είχε τα υπαρξιακά του εκείνο τον καιρό, ο Αθανασιάδης γκολ με την Εθνική δεν βάζει, ο Καρέλης είναι στα πρώτα του βήματα στο εθνικό συγκρότημα και παίκτες, όπως ο Φετφατζίδης και ο Μαυρίας, που μπορεί να βοηθήσουν στη δημιουργία, δεν αγωνίζονταν στις ομάδες τους.

Κυρίως, όμως, η ομάδα έχασε από τα Φερόε γιατί είχε διαμορφωθεί στις τάξεις της η βεβαιότητα πως ένα στραβοπάτημα θα το πληρώσει ο Κλάουντιο Ρανιέρι: αν δώσεις σε ένα Έλληνα ποδοσφαιριστή το άλλοθι μιας ήττας, αυτός θα χάσει σίγουρα. Η συζήτηση για την ακαταλληλότητα του Ρανιέρι και την πιθανότητα της απόλυσής του σε περίπτωση στραβοπατήματος, έφερε και το στραβοπάτημα και την απόλυση. Η διαφορά είναι ότι ο Ιταλός πήρε μια ωραία αποζημίωση, ενώ η Εθνική μας έμπλεξε.

Μαρκαριάν υπεράνω κριτικής

Η παρουσία του Μαρκαριάν τη δεδομένη στιγμή είναι ένα όπλο της Εθνικής μας γιατί ο γέρο Σέρτζιο είναι υπεράνω κριτικής κι αυτό αποδείχτηκε και μετά την εμφάνιση της ομάδας στην Ουγγαρία. Τον Μαρκαριάν, όποιος «κοπάναγε» την Εθνική με βιτριολικά σχόλια νομίζοντας ότι έτσι θα κάνει ζημιά στην ΕΠΟ, τον σεβάστηκε γιατί ο κόουτς έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό και οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται.

Η ισοπαλία στην Ουγγαρία προβλήθηκε ως επιτυχία– μόνο τέτοια δεν ήταν, αλλά αν είναι να λέμε παραμύθια για να φτιάξει το κλίμα στην ομάδα κι αυτά χρήσιμα είναι. Αντίθετα με όσα συνέβησαν το Νοέμβριο πριν τα Φερόε, όπου ο Ρανιέρι ήταν επί ξύλου κρεμάμενος, ο Μαρκαριάν τώρα πριν τα Φερόε έχει την ηρεμία να προετοιμάσει το ματς, χωρίς οι παίκτες να συζητάνε ότι παίζει το κεφάλι του.

Ελπίζω αυτή η ηρεμία να τον βοηθήσει να βρει και το καλύτερο δυνατό σχήμα: τη δεδομένη στιγμή, περισσότερο από τα ονόματα μετράει ποιος παίκτης έχει ενέργεια στο ρεζερβουάρ. Στις κλήσεις περίμενα να δω περισσότερους παίκτες του ΠΑΟ: ο ΠΑΟ τελείωσε τη σεζόν τρέχοντας, ενώ όλοι οι άλλοι, κατάκοποι, περπατούσαν.

Πολλά χρόνια πίσω

Ας μην δραματοποιούμε τα πράγματα πάντως: η Εθνική μας αγωνίζεται με τα Φερόε, δηλαδή κόντρα σε μια από τις πλέον αδύναμες ομάδες της Ευρώπης. Την προηγούμενη φορά που πέρασε από εκεί έβαλε πέντε γκολ. Προφανώς και χρειάζεται να έχει λίγο κουράγιο για να παίξει επιθετικά. Για μένα θα ήταν καταστροφικό να σκεφτεί ότι και μια νίκη με 1-0 αρκεί: πέρα από τη νίκη, η ομάδα χρειάζεται και ηθικό, ώστε να κυνηγήσει την πρόκριση και ηθικό σου δίνει η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου – πράγμα που έρχεται μόνο μέσα από καλές εμφανίσεις.

Οι τρεις  βαθμοί είναι απαραίτητοι αλλά εξίσου η Εθνική μας χρειάζεται να γυρίσει από το παράξενα καθοριστικό αυτό ματς με τη βεβαιότητα ότι έχει πολλά να κάνει ακόμα: αν δεν βρει αυτή τη βεβαιότητα, αργά η γρήγορα, το αντίο στο Euro θα το πει. Ας ελπίσουμε το αντίο αυτό να μην το πει στα Φερόε: είναι άλλο να αποκλειστείς εξαντλώντας κάθε πιθανότητα πρόκρισης και πέφτοντας στη μάχη κι άλλο να αποκλειστείς γιατί δεν κέρδισες τα Φερόε: αυτό θα ναι άδοξο, θλιβερό και θα πάει το ποδόσφαιρό μας πολλά χρόνια πίσω…

Και κάτι προσωπικό

Ξεκίνησα την συνεργασία μου με το Sport24.gr πριν από περίπου δυο χρόνια γράφοντας ένα κείμενο για την Εθνική και την ολοκληρώνω με ένα κείμενο για την Εθνική: σημειολογικά κλείνει ένας κύκλος. Ευχαριστώ τους ανθρώπους του site για τη φιλοξενία και φυσικά τους αναγνώστες του: πιστεύω ότι έκανα πολλούς νέους φίλους, που είναι απαραίτητοι, αλλά και κάμποσους νέους εχθρούς, που είναι πάντα χρήσιμοι. Ευχαριστώ και τα παιδιά του Oneman: για να το πω στη γλώσσα τους "Μay the force be with you"…

(πηγή: sport24 Αντώνης Καρπετόπουλος)

  1. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
  2. TAGS