Ένας ξανθός άγγελος ήρθε ξαφνικά στα όνειρά του και του έδωσε αυτό που επιθυμεί κάθε νέος ερμηνευτής: Ένα τραγούδι που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή!

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν ο συνθέτης Παναγιώτης Παπαχατζής εμπιστεύεται τραγούδια του σε έναν νέο ερμηνευτή, τον Δημήτρη Τερζόπουλο.

 Ο δίσκος, με τίτλο «Εξομολόγηση» κυκλοφορεί το 1981 από την εταιρεία VASIPAP του Βασίλη Παπαδόπουλου, στη Θεσσαλονίκη και γίνεται ανάρπαστος.

Από τους ερασιτεχνικούς σταθμούς της συμπρωτεύουσας ακούγονται πολύ τα τραγούδια «Λυπάμαι» και «Εξομολόγηση», αλλά εκείνο που χαλάει κόσμο είναι το «Ξανθέ μου άγγελε», που το έχουν γράψει ο Μπάμπης Βασιλάκης και ο Παναγιώτης Σούτας.

 Όσοι έζησαν στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή, θα θυμούνται σίγουρα τον Γιώργο τον «Αμπεσέ», ο οποίος έλιωνε στο πικάπ του ερασιτεχνικού σταθμού του τους δίσκους με τα τραγούδια του Δημήτρη Τερζόπουλου.

Παράταση στην επιτυχία του τραγουδιού έδωσε λίγα χρόνια αργότερα η Έφη Θώδη, η οποία το συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό της και

το έκανε γνωστό στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε σημείο τέτοιο που οι περισσότεροι να το θεωρούν δικό της τραγούδι.

Από τη στιγμή που το τραγούδι αυτό άλλαξε… χέρια, ο Τερζόπουλος αγωνιζόταν μάταια να πείσει τους δύσπιστους, ότι αυτός ήταν ο πρώτος… διδάξας.

 Έτσι, τα «ίχνη» του  άρχισαν να χάνονται, μετά τον τρίτο προσωπικό δίσκο του, με τίτλο «Φτάνει που αγαπιόμαστε», που κυκλοφόρησε το 1982.

  Δέκα χρόνια αργότερα, επανεμφανίζεται με έναν δίσκο, με  τίτλο  «Μια ζωή χαμένη», αλλά τα χαμένα χρόνια και τα τραγούδια δεν μπόρεσαν να τον «αναστήσουν».

Ακόμη και ο παραγωγός του, Βασίλης  Παπαδόπουλος, στον οποίο απευθυνθήκαμε, δεν ξέρει πού βρίσκεται και μόνο κάποιες «σκόρπιες» πληροφορίες τον θέλουν να… αναζητεί  ακόμη τον «ξανθό του άγγελο» σε μουσικές γωνιές της Θεσσαλονίκης.

Γιώργος  Λ. Τσάμπρας