Το είδος τραγουδιού που υπηρετούν είναι …αχαρακτήριστο.

 Δημοτικό δεν μπορείς να το πεις, ούτε λαϊκό είναι, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει για τους πολυπληθείς θαυμαστές τους. 

Στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, στην πιάτσα των μουσικών, αρχίζει μια «μουρμούρα» για έναν κλαριτζή που  δείχνει να βαδίζει σε  ανεξέλεγκτους μουσικούς δρόμους.

Οι παλιοί οργανοπαίκτες αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τον νέο «συνάδελφο», ενώ οι νέοι πολύ θα ήθελαν να του μοιάσουν!

 Έχει ξεχωριστό ηχόχρωμα, ρυθμικό παίξιμο και φαίνεται να καλύπτει τις μουσικές  προτιμήσεις  από τον… παππού μέχρι τον εγγονό.

Και ενώ όλοι μιλούν για αυτόν, ο Γιώργος Δημητρόπουλος, από τα Κέδρα Ευρυτανίας, αλωνίζει την ελληνική επαρχία, παρασύροντας στην επιτυχία του και την παρτενέρ του, Έφη Θώδη.

Οι πρώτες ηχογραφήσεις τους με την εταιρεία « Φοίνιξ» σπάνε κάθε ρεκόρ κυκλοφορίας και τραγούδια όπως τα: «πού να’ ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου», «μοιάζω με ένα δέντρο μαραμένο», «γλύκα, γλύκα», παρασύρουν στο ρυθμό τους, παλιούς και νέους γλεντζέδες

Η Θώδη, παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει  ξεχωριστή φωνή, αρπάζει την ευκαιρία, σε μια εποχή που το δημοτικό τραγούδι πνέει τα λοίσθια, και ακουμπώντας στο ξεχωριστό παίξιμο του  Δημητρόπουλου   «κλέβει» τη δόξα από τις παλιές «ιέρειες» του δημοτικού τραγουδιού!

Περίπου είκοσι χρόνια διήρκεσε η συνεργασία της Θώδη με τον Δημητρόπουλο και η επιτυχία  φαίνεται ότι βάρυνε περισσότερο τους ώμους της ερμηνεύτριας, που δεν άντεξε τόση δημοσιότητα.

 Έγινε βορά στο αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό και  γελοιοποιήθηκε από ανάλγητους τηλεοπτικούς αστέρες.

Τώρα αγωνίζεται να ξαναβρεί το παλιό καλό εαυτό της, ενώ ο Δημητρόπουλος συνεχίζει τις μουσικές αναζητήσεις του με νέα παρτενέρ, την Αγάθη. Όμως, θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να «ξεθωριάσει» η κοινή πορεία τους, αφού το … άρωμά τους είναι ακόμη έντονο στα πανηγύρια της ελληνικής επαρχίας.

Γιώργος  Λ.  Τσάμπρας