Πού να το φανταζόταν ο νομπελίστας μας, Οδυσσέας Ελύτης, ότι στοίχοι του από το «Μονόγραμμα» θα χρησιμοποιούνταν, εν αγνοία του, σε ένα τραγούδι που λατρεύτηκε από το κοινό, αλλά αποκηρύχθηκε από τους «κουλτουριάρηδες»!

Το αστείο είναι ότι οι «έντεχνοι» απέρριπταν αυτό το τραγούδι, χαρακτηρίζοντας απλοϊκούς(!) τους στίχους του, αγνοώντας, προφανώς, την προέλευσή τους.

Όλα αυτά ουδόλως απασχόλησαν τον Γιώργο Σαλαμπάση, ο οποίος, ερμηνεύοντας το «Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς», είδε τις μετοχές του να εκτοξεύονται στο μουσικό χρηματιστήριο και να γίνεται, «εν μια νυκτί», πρώτο όνομα στα νυχτερινά κέντρα της παραλιακής.

Ο Σαλαμπάσης γεννήθηκε στο Κουβούκλιο Σερρών και με το τραγούδι ασχολήθηκε μετά το 1970.

Για δέκα χρόνια έκανε το… αγροτικό του σε κέντρα της ελληνικής επαρχίας, μέχρι που το 1982 είχε την τύχη να ερμηνεύσει το «Σ΄αγαπάω, μ΄ακούς;», σε μουσική του Νίκου Μπαξεβάνη και στίχους που… εμπνεύστηκε(;) από τον Ελύτη o Θεόδωρος Άγγελος.

 Το τραγούδι αυτό, μάλιστα, μπήκε τελευταίο στο δίσκο, μετά από μια τυχαία συνάντηση που είχε ο Σαλαμπάσης με τον στιχουργό του.

 Φαίνεται, όμως, πως η… αύρα του Ελύτη,  δεν ακολούθησε τους συντελεστές αυτού του τραγουδιού και στις επόμενες συνεργασίες τους και έτσι έμειναν με το «Παράπονο». Οι επόμενοι δίσκοι του Σαλαμπάση ακούστηκαν ελάχιστα και το άστρο του άρχισε να τρεμοσβήνει. Έχοντας ζήσει το παραμύθι της ζωής του, ο σεμνός τραγουδιστής, χορτασμένος από τη δημοσιότητα, επέστρεψε στα… γήινα, δίπλα στις γυναίκες της ζωής του, τη Δέσποινα τη σύζυγό του και τη Χριστιάνα την κορούλα τους.

Τα τελευταία χρόνια έχει περιορίσει τις εμφανίσεις του και εκεί που μπορεί κανείς να τον δει σίγουρα, είναι η εκκλησία του Αγίου Κων/νου, στη Γλυφάδα, όπου ψέλνει τις Κυριακές.

Γιώργος  Λ. Τσάμπρας