ΓΙΑ ΤΟΝ "ΦΤΕΡΩΤΟ" ΥΠΟΥΡΓΟ

Φεβρουάριος 1991. Ο Πύρρος Δήμας με ένα γατάκι παραμάσχαλα και μια μικρή αθλητική τσάντα με λίγα ρούχα καταχωνιασμένα μέσα της φθάνει δια της επισήμου οδού στα Γιάννενα και όχι μέσω των βουνών. Είναι 19.5 χρονών και με ένα τρικ του προπονητή του Ζοζέφ που τον λάτρευε πραγματικά μπαίνει στην Ελλάδα με άδεια εξόδου του αλβανικού κράτους προκειμένου να υποβληθεί σε σοβαρή εγχείριση μηνίσκου. Αυτή ήταν η επίσημη δικαιολογία προς τις αρχές. Η μητέρα του Ελευθερία, ο πατέρας του Βίκτορ και βέβαια ο πρωτεργάτης της φυγής Ζοζέφ ήξεραν την αλήθεια. Ο Πύρρος έμεινε στην μητέρα Ελλάδα με ενέργειες του περιφερειάρχη Αττικής σήμερα και τότε πρόεδρου της ομοσπονδίας άρσης βαρών Γιάννη Σγουρού. · Στο κελί με άλλους 9 ο Παπαγεωργόπουλος! · Ο «φτερωτός γιατρός» που κατέληξε στη φυλακή · Ισόβια στον Παπαγεωργόπουλο! · Δημοσιογράφοι και πρόεδρος ΠΑΕ στη λίστα! · Προκαλεί το χρυσαυγίτικο φροντιστήριο Οι Αλβανοί πίεζαν για την επιστροφή του. Ο Πύρρος ήταν ανένδοτος. Οι Αλβανοί πρότειναν στον Πύρρο να αγωνιστεί στους Μεσογειακούς Αγώνες της Αθήνας το 1991 με τα χρώματα της Αλβανίας και κατόπιν να του επιτρέψουν τη συμμετοχή με την Ελλάδα. Η απάντηση του Πύρρου τότε προς τους παράγοντες της γειτονικής χώρας ήταν: «Προτιμώ να δουλέψω σε οικοδομή αλλά με την Αλβανία δεν αγωνίζομαι». Οι μήνες περνούσαν, το κλίμα και οι σχέσεις με την Αλβανία, κυρίως λόγω της παρουσίας του Ζοζέφ στην ομοσπονδία των δυνατών βελτιώθηκαν σημαντικά και όλα ήταν έτοιμα ώστε ο Πύρρος να αγωνιστεί με τα ελληνικά χρώματα στο μέλλον. Συμφώνησαν οι δύο ομοσπονδίες, συμφώνησαν οι δύο Ολυμπιακές επιτροπές, συμφώνησε και η διεθνής ομοσπονδία. Διαφώνησε μόνο ένας άνθρωπος σε αυτή τη προοπτική. Ο τότε υφυπουργός αθλητισμού επί ΝΔ Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πύρρος Δήμας ήταν Αλβανός και όχι Έλληνας και ως εκ τούτου δεν υπέγραφε τα σχετικά έγγραφα για την απόκτηση διαβατηρίου. Το θέμα έλυσε τότε ο ΓΓΑ και ανιψιός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο μετέπειτα δήμαρχος Χανίων και πρόεδρος για πολλά χρόνια της υγειονομικής επιτροπής της ευρωπαικής και παγκόσμιας ομοσπονδίας άρσης βαρών. Με παρέμβαση δική του, υπήρξε πολιτική λύση. Και επειδή πολλοί δεν το γνωρίζουν, το διαβατήριο του Πύρρου Δήμα εκδόθηκε τελικά μόλις 16 ώρες πριν από τη λήξη της προθεσμίας της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και στάλθηκαν μάλιστα οι σελίδες του άρον – άρον με fax στον ''αθάνατο'' της ΔΟΕ Λάμπη Νικολάου που πρόλαβε με τις γνωριμίες και τις άριστες σχέσεις του να καταθέσει τις φωτοτυπίες. Ο Πύρρος έπαιξε, κέρδισε και συγκλόνισε όταν στη τελευταία του προσπάθεια στο ζετέ φώναξε ''για την Ελλάδα...'' Αυτόν ακριβώς τον αθλητή που σήμερα είναι πολυολυμπιονίκης, πρόεδρος της ομοσπονδίας άρσης βαρών και βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου θεωρούσε Αλβανό ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Και στη συνέχεια, δεν είχε βέβαια καμιά ενοχή ή ντροπή ώστε να μη παραστεί στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης κατά την άφιξη των γονιών του Πύρρου, που έφθασαν εκεί καλεσμένοι της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Ο Παπαγεωργόπουλος κοστουμαρισμένος με γραβάτα, τους αγκάλιασε, τους φίλησε και τους έδωσε θερμά συγχαρητήρια για το χρυσό μετάλλιο του παιδιού τους. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος έγινε ένας άλλος άνθρωπος όταν μπήκε στην πολιτική. Έγινε πολύ διαφορετικός. Σαν αθλητής ήταν σαφώς καλύτερο, με καλύτερη ποιότητα, πιο αγνός, ήταν πράγματι ο ''φτερωτός'' γιατρός λόγω των σπουδών του στην οδοντιατρική. Είχε τρέξει τα 100 μέτρα με χρονόμετρο χειρός στα δέκα δευτερόλεπτα, είχε το πανελλήνιο ρεκόρ ηλεκτρονικά με 10.22 (το έχασε από τον Αλέξανδρο Τερζιάν), είχε κερδίσει δύο μετάλλια σε ευρωπαικά πρωταθλήματα κλειστού στίβου και σε ένα ανοιχτού, υπήρξε σημαιοφόρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976 όταν και παρεξηγήθηκε με τον πρωτοπαλαιστή μας Πέτρο Γαλακτόπουλο που είχε το δικαίωμα αυτής της ύψιστης τιμής, κέρδισε τους Μεσογειακούς αγώνες το 1971 στο στάδιο Χαλκαπινάρ της Σμύρνης επιβάλλοντας την απόλυτη σιωπή στους φανατισμένους τότε Τούρκους φιλάθλους και βέβαια ακόμα και σήμερα θυμάται τα όσα τραγικά συνέβησαν το 1972 στο Μόναχο όταν και μπορούσε να κατακτήσει ένα από τα τρία μετάλλια στα 100μ. Το περασμένο καλοκαίρι στο Λονδίνο, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων συναντήθηκε με τον χρυσό νικητή του Μονάχου, τον Σοβιετικό τότε, και Ουκρανό στη καταγωγή Βαλέρι Μπορζόφ. Με ρώτησε τί κάνει ο Βασίλης; Και του απάντησα ότι έχει τρεχάματα με τη δικαιοσύνη... Δηλαδή; Κατηγορείται για οικονομικές ατασθαλίες, του είπα. Απλά κούνησε το κεφάλι του, με χαιρέτησε και προχώρησε, αν και παλιός σπρίντερ, με αργό το βήμα. Βλέπετε ο Βαλέρι λατρεύει το φαγητό, έχει πάρει κιλά και οι μυρωδιές από το εστιατόριο ήταν μεγάλο δέλεαρ για να λήξει γρήγορα η κουβέντα μας. Τόσο αυτός όσο και ο Παπαγεωργόπουλος ήταν όμορφοι άνδρες στην εποχή τους. Ακόμα και σήμερα μπορεί να πεί κανείς διατηρούνται άριστα. Ωστόσο, όλα γινόταν κρυφά τότε, οι έρωτες, τα φλέρτ, οι επιθυμίες και οι κατακτήσεις των γυναικών με κύρια ''χτυπήματα'' τις αθλήτριες. Ένας μεγάλος πρωταθλητής, ένας μικρός πολιτικός, ένα σοκ, μια άσχημη κατάληξη... ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ