Ναι, μου τον θυμίζει…

Ας μην τα κάνει όλα. Ας κάνει κάτι παραπάνω από τα μισά. Από ‘κείνα τα μαγικά που έκανε με Ρούμπιν και Ζενίτ. Το γράφω τώρα για να μην παριστάνω τον μετά Χριστό προφήτη. Ο Τσόρι θα είναι ένας από τους λόγους της κοσμοσυρροής στο Φάληρο. Ειδικά στα παιχνίδια που ο κόσμος θα δικαιολογεί, αλλά και θα ζητεί το κάτι παραπάνω. Την ατομική ενέργεια που ξεσηκώνει. Γιατί έτσι είναι μαθημένος ο αγνός και τίμιος «γαύρος». Να τινάζεται από τη θέση του για να χειροκροτήσει εκείνο το «περιττό» που του νοστιμίζει το απόγευμα. Ο Ντομίνγκες μπορεί να του το προσφέρει. Μόλις μάλιστα καταλάβει ότι ο κόσμος το γουστάρει, το όνομά του θα γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Με ρωτάνε στο δρόμο τι θέση παίζει ο Τσόρι. Τους απαντώ ότι παίζει ακριβώς στην ίδια θέση που έπαιζε και ο Ζιοβάνι! Δηλαδή παντού και πουθενά συγκεκριμένα. Παίζει όπου υπάρχει δράση και κάνει αυτό που δεν περιμένει ο αντίπαλος. Τον προτιμούσα με το μακρύ μαλλί. Κουρεμένους Αργεντινούς και μάλιστα παικταράδες είχαμε τα τελευταία χρόνια (Ιμπαγάσα, Γκαλέτι). Τον ήθελα με το μακρύ μαλλί για να μου θυμίζει τον συγχωρεμένο. Γιατί παρότι δεν μοιάζει για ταύρος, τον Φούνες μου θυμίζει…