Ας το χαρούμε, λοιπόν

Μπάμπης Χριστόγλου : Τρόπαιο είναι, όταν το παίρνεις το πανηγυρίζεις. Το ίδιο έκαναν και οι παίκτες του Ολυμπιακού στην εξέδρα της απονομής. Πίσω τους περισσότερο συγκαταβατικός και λιγότερο χαμογελαστός ο πρόεδρος της ΠΑΕ. Ορισμένοι από τους παίκτες του νταμπλούχου ίσως να είναι από τη φύση τους επιπόλαιοι και ανυποψίαστοι. Μπορεί να νομίζουν ότι αν ξαναπάει στου Ρέντη, ο Μαρινάκης θα το κάνει για να τους δώσει συγχαρητήρια για τη «μεγαλειώδη» εμφάνιση. Προσωπικά νομίζω ότι -αν πάει- θα τους τα σούρει για μία ακόμα φορά. Γιατί η εμφάνισή τους ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Αμυνα αργή, κέντρο ανύπαρκτο, επίθεση αναιμική. Να δεχτώ ότι η περσινή ποιότητα δεν υπάρχει. Ομως ο προπονητής του Ολυμπιακού με το δυναμικό που έχει στη διάθεσή του, υποχρεούται να παρουσιάζει μια ομάδα με σχέδιο και ένα σύστημα ανάπτυξης συγκεκριμένο. Ολα να τα δεχτούμε, αλλά όχι ότι ο Αστέρας έχει καλύτερους και πιο ποιοτικούς παίκτες, ώστε να φαίνεται καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Εχω τη γνώμη ότι αν δεν έμπαιναν στο δεύτερο ημίχρονο Ιμπαγάσα, Πίνο και Τζεμπούρ, το ματς δεν θα γύριζε με τίποτα. Ούτε με τον Γιάχο, που αδίκησε κατάφωρα τον Αστέρα και του στέρησε τη δυνατότητα να προηγηθεί και να το πάρει. Καθαρές κουβέντες. Τους τσαμπουκάδες του Μανιάτη που έκανε το πέναλτι και τους πανηγυρισμούς του Αμπντούν που πέτυχε με πέναλτι το τρίτο, δεν τους πολυκαταλαβαίνω. Φαντάζομαι, θα είδαν ότι στην απονομή και κυρίως στον «γύρο του θριάμβου» οι περισσότεροι οπαδοί του Θρύλου είχαν φύγει από το ΟΑΚΑ...