«Ή θα πήγαινα φυλακή ή θα ασχολιόμουν με το ποδόσφαιρο»

Μετά τα πρώτα παιχνίδια, όπου δεν είχε σκοράρει, ήρθε αμφισβήτηση απέναντι στο ταλέντο του και στα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του. Από τις 4/10 όμως, όπου σκόραρε το πρώτο του γκολ ως παίκτης της ελληνικής ομάδας, κόντρα στον ΠΑΟΚ, μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές, ο Ιντέγε έχει μπει στις καρδιές του κόσμου του Ολυμπιακού, και απ” ό,τι φαίνεται, έχει… κλειδώσει κιόλας.

 

Από τις 30 Αυγούστου μέχρι σήμερα, έχουν παρέλθει λιγότεροι από δύο μήνες κι όμως το κλίμα απέναντι στο «τανκ» των Πειραιωτών έχει αλλάξει δις. Αν έχει καταλάβει και ο ίδιος αυτά τα σκαμπανεβάσματα όμως, σίγουρα μόνο έκπληξη δεν θα ένιωθε. Αφού η ίδια του η ζωή ήταν γεμάτη μέχρι να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

 

Είναι πολύ ενδιαφέρον να ασχολείται κάποιος με την καριέρα ενός παίκτη που έρχεται στην ομάδα του. Θέλει να ξέρει ποιος είναι αυτός που θα πληρώνει τις Κυριακές για να βλέπει, από πού προέρχεται. Υπάρχει όμως και ο άνθρωπος πίσω από τον επαγγελματία, με ιστορίες από τη ζωή του που δύσκολα μπορεί κάποιος να πιστέψει βλέποντάς τον να τρέχει σε ένα γήπεδο μπροστά σε χιλιάδες κόσμου. Και ο Ιντέγε Μπράουν, αν θα γράψει ποτέ βιβλίο, πολύ πιθανό είναι η υπόθεσή του να αφορά στη ζωή του πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

 

Γεννήθηκε σε μία παραγκούπολη του Λάγος (πρωτεύουσα της Νιγηρίας) ονόματι Ατζενγκούλε. Σκουπίδια, βρωμιά και εξαθλίωση περιλαμβάνονται σε όσα δουν τα μάτια ενός επισκέπτη της συγκεκριμένης περιοχής. Σε τέτοιες περιοχές της Αφρικής είναι όπου ανθούν περίφημες συμμορίες που σκορπούν τον τρόμο και το έγκλημα, αλλά και ανοίγουν πολέμους μεταξύ τους, πολλές φορές για τον έλεγχο της πόλης.

 

Ο ίδιος ο Ιντέγε έχει αποκαλύψει ότι είχε μπλεξίματα με συμμορίες όταν ήταν μικρός. Είχε χάσει τον πατέρα του όταν ήταν 13 ετών κι αυτό, σε συνδυασμό με τη φτώχεια επηρέασε τα εφηβικά του χρόνια κατ” αυτόν τον τρόπο. Όμως, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξή του, είχε την τύχη να σωθεί λόγω της μητέρας του: «Με κράτησε προσγειωμένο. θα μπορούσα να καταλήξω στη φυλακή ή να σκοτωθώ στον πόλεμο των συμμοριών».

 

Ποδόσφαιρο έπαιζε εν μέσω… πυροβολισμών. Σε έναν χώρο του Ατζενγκούλε όπου δεν υπήρχαν πολλά σκουπίδια, μπορούσε να παίζει μπάλα με τους φίλους του. Μοναδικά εμπόδια ήταν οι έμποροι μαριχουάνας, οι οποίοι περνούσαν από τον χώρο που έπαιζαν μπάλα τα παιδιά όταν τους κυνηγούσε χρησιμοποιώντας τα όπλα της η αστυνομία.

 

Πέρασε από το μυαλό του και η ενασχόληση με τη μουσική, όχι όμως για καλλιτεχνικούς λόγους. όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος: «Οι μουσικοί και γενικά οι καλλιτέχνες σε τέτοιες περιοχές, βγάζουν πολλά χρήματα, με αποτέλεσμα να έχουν ισχυρή προστασία και γενικά είναι επικίνδυνοι άνθρωποι. Η μητέρα μου με εμπόδισε, γιατί πίστευε πως έτσι θα έπαιρνα ταν κακό δρόμο».

 

Κάπως έτσι, στα 15 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Η προστατευτική μητέρα του όμως τον εμπόδισε και από αυτό, καθώς πίστευε πως ακόμα και μέσω του ποδοσφαίρου, θα έμπλεκε με τις συμμορίες. Αργότερα μετάνιωσε πικρά που θα μπορούσε να γίνει η αιτία να μην ασχοληθεί με το άθλημα ο γιος της.

 

Όταν μεγαλώνεις κάτω από επικίνδυνες καταστάσεις, δημιουργούνται πολλές φορές δυνατές φιλίες. Αυτό αποδεικνύει η στάση του Ιντέγε απέναντι στον παιδικό του φίλο και πρώην συμπαίκτη του στη Λίτσεστερ, Πολ Οκτσούκβου Μπάνεϊ που είχε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα στις ΗΠΑ, όπου διαμένει. Ο άσος του Ολυμπιακού τον επισκέφθηκε και μάλιστα κάλυψε όλα τα έξοδα μέχρι να γίνει καλά ο παλιός και καλός του φίλος.

 

Αυτή είναι η ιστορία του νέου σταρ των Πειραιωτών. Μία υπενθύμιση: λίγο μετά τον αγώνα κόντρα στη Ντιναμό στο Ζάγκρεμπ, ο «χρυσός» σκόρερ της ελληνικής ομάδας είπε ότι αφιερώνει τη νίκη στον εαυτό του. Το βρίσκει κανείς εγωιστικό;

 

Πηγή:sportit.gr