Παπανικολάου: «Σίγουρα για ακόμη δύο χρόνια στο NBA»

Η πρώτη χρονιά του Κώστα Παπανικολάου ξεκίνησε καλά, αλλά στη συνέχεια κύλησε άσχημα, έχοντας ελάχιστο έως και μηδενικό χρόνο συμμετοχής. Η απάντηση για το αν θα μείνει στο NBA ή θα επιστρέψει στην Ευρώπη ήρθε από τον πλέον κατάλληλο άνθρωπο. Τον ίδιο.

Ο 25χρονος παίκτης μίλησε στη «SportDay» και είπε πολλά. Για το μέλλον του, την ταχύτητα στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ που τον δυσκόλεψε πολύ, αλλά και την Εθνική, δηλώνοντας ότι θα είναι στη διάθεση της μέχρι να βάλει τέλος στην καριέρα του, σχολιάζοντας ενόψει Ευρωμπάσκετ (5-20/9) ότι: «υπάρχει ταλέντο και ποιότητα».

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στο ΝΒΑ;
«Για έναν Ευρωπαίο το δυσκολότερο κομμάτι αφορά στην προσαρμογή στην ταχύτητα του παιχνιδιού. Αυτό είναι που σε δυσκολεύει ιδιαίτερα στο ξεκίνημα των υποχρεώσεών σου και χρειάζεσαι χρόνο για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις».

Μετά από μία σεζόν με δύο εικόνες για εσένα, θα προτιμούσες έναν μικρό ρόλο σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό ή ένα μεγαλύτερο σε μία ομάδα που ίσως να μην μπει στα πλέι οφ;
«Αυτό είναι σχετικό. Όταν ένα σύνολο κερδίζει κάτι, δεν έχει να κάνει με το πόσο αγωνίζεσαι. Αν κερδίζει αυτός που παίζει 48 λεπτά θα κερδίσεις κι εσύ κι ας αγωνίζεσαι μόνο για ένα τρίλεπτο. Σίγουρα οι επιτυχίες μένουν, αλλά σαν αθλητής πάντα θέλεις να παίζεις και να έχεις μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Αυτή τη στιγμή πάντως θα με ενδιέφερε για την επόμενη σεζόν να έχω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, έχοντας περάσει μια χρονιά προσαρμογής στα νέα δεδομένα».

Τι χρονικό περιθώριο θα έδινες στον εαυτό σου μέχρι να πεις ότι δεν πάει άλλο και να γυρίσεις στην Ευρώπη;
«Σίγουρα θα βρίσκομαι στο ΝΒΑ ακόμη δύο σεζόν. Δε με έχουν πάρει και τα χρόνια άλλωστε, οπότε δεν πρόκειται να τα παρατήσω απλά και μόνο διότι μία σεζόν δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα».

Στους Ρόκετς βρήκες δύο πρώην συμπαίκτες σου, τους Πάτρικ Μπέβερλι και Τζόι Ντόρσεϊ. Ήταν αυτοί με τους οποίους περνούσες τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο σου;
«Πιο πολύ έκανα παρέα με τον Μοτεγιούνας, καθώς μοιάζει περισσότερο ο τρόπος που σκεφτόμαστε, μιας και προερχόμαστε από την Ευρώπη. Επίσης γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, αφού παίζουμε ως αντίπαλοι από μικρές ηλικίες με τις Εθνικές. Πολύ κοντά ήμασταν και με τον Νικ Τζόνσον, ο οποίος επίσης ήταν ρούκι. Κι αυτό διότι τόσο ο Μπέβερλι όσο κι ο Ντόρσεϊ είχαν εκεί οικογένεια και φίλους. Ουσιαστικά εγώ ήμουν στη κατάσταση που βρέθηκαν αυτοί όταν αγωνίστηκαν στον Ολυμπιακό».

Είχες ως συμπαίκτες δύο από τους μεγαλύτερους σταρ του ΝΒΑ. Πώς είναι στην καθημερινότητά τους οι Τζέιμς Χάρντεν και Ντουάιτ Χάουαρντ;
«Και οι δύο, ό,τι και να πιστεύει ο κόσμος, ήταν απόλυτα επαγγελματίες. Όταν ερχόταν η ώρα της προπόνησης ήταν πολύ σοβαροί και μας πίεζαν όλους ούτως ώστε να βελτιωθούμε και να έχει η ομάδα ακόμη καλύτερη εικόνα. Ο Χάουαρντ μοιάζει να είναι πιο χαλαρός, αλλά αυτό δεν ισχύει μέσα στο γήπεδο και φάνηκε διότι παρ' ότι ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, στα πλέι οφ ήταν το κορυφαίο πεντάρι, κατά τη γνώμη μου. Πραγματικά σκέπαζε τη ρακέτα. Από την άλλη ο Χάρντεν αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης στο πώς θα γίνεται ολοένα και καλύτερος. Είναι ακόμη πολύ νεαρός αλλά διαθέτει εκπληκτικό χειρισμό της μπάλας, διαβάζει εξαιρετικά το παιχνίδι και όπως είδε όλος ο κόσμος, είναι ικανός να καταστρέψει κάθε αντίπαλο».

Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σε βοήθησε περισσότερο τη φετινή σεζόν;
«Είχα πάρα πολλά άτομα που με βοήθησαν, τόσο μέσα όσο κι έξω από την ομάδα. Οι Έλληνες του Χιούστον ειδικά στην αρχή που χρειαζόμουν βοήθεια για να προσαρμοστώ στη ζωή σε αυτή την πόλη. Και μέσα στην ομάδα όμως με βοήθησαν πολύ. Οι Ρόκετς είναι ένας οργανισμός με πολλούς ανθρώπους που σε βοηθούν στα πάντα. Και οι συμπαίκτες μου, αλλά και τα μέλη του σταφ ήταν πάντα δίπλα μου όταν τους χρειάστηκα».

Ανάμεσα στους αστέρες που έπαιζαν στο Χιούστον, ποιος ήταν αυτός που σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση;
«Ο Τρέβορ Αρίζα. Μου άρεσε πάρα πολύ το σκεπτικό κι ο τρόπος που διαχειρίζεται όλες τις καταστάσεις, ο επαγγελματισμός του κι ακόμη το πώς προπονείται. Τον έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση και θεωρώ πως έκανε μια καταπληκτική χρονιά».

Μεταξύ των παικτών που αντιμετώπισες φέτος, υπήρξε κάποιος που πραγματικά σε έκανε να μη βλέπεις την ώρα να τελειώσει ο αγώνας;
«Το ΝΒΑ είναι ένα πρωτάθλημα με πολλούς σταρ και κάθε ομάδα έχει τον δικό της. Πέραν τούτου υπήρξαν κάποιοι όπως για παράδειγμα ο Κόμπε Μπράιαντ ή κόντρα στους Χιτ που μάρκαρα και τον Ντουέιν Γουέιντ και τον Κρις Μπος. Πάντως αυτός που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και με δυσκόλεψε ήταν ο Μανού Τζινόμπιλι σε έναν αγώνα της προετοιμασίας. Ο τύπος είναι 37 χρονών και κινείται σαν 20άρης».

Μετά από τέσσερα παιχνίδια στους τελικούς το σκορ είναι 2-2. Ποια είναι η άποψή σου, με δεδομένο πως αντιμετωπίσατε το Γκόλντεν Στέιτ στους τελικούς της Δύσης;
«Πριν ξεκινήσουν οι τελικοί πίστευα πως οι Γουόριορς με το μπάσκετ που παίζανε, θα κατακτούσαν τον τίτλο. Μετά και τον τραυματισμό του Ιρβινγκ θεώρησα πως τα πράγματα θα γίνονταν ακόμη ευκολότερα γι' αυτούς. Από την άλλη υπάρχει ένας ΛεΜπρον που πάει για πέμπτη σερί χρονιά στους τελικούς και κάνει πράγματα από… άλλον πλανήτη. Εχει πίσω του εργάτες που βοηθούν σε όλους τους τομείς, όπως οι Σμιθ, Τόμπσον, Μοζγκόφ και Ντελαβεντόβα. Ειδικά ο τελευταίος κάνει φοβερούς τελικούς τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά απέναντι στον Κάρι. Μέχρι στιγμής τα πάντα είναι ρευστά κι επειδή στο ΝΒΑ όλα μπορούν να ανατραπούν δεν πιστεύω πως έχει κριθεί κάτι».

Εσείς φτάσατε μια ανάσα από τους τελικούς του ΝΒΑ. Τι έλειψε από τους Ρόκετς και δεν τα κατάφεραν;
«Δεν πιστεύω πως έλειπε κάτι. Χάσαμε δύο πολύ μεγάλες ευκαιρίες για μπρέικ στα δύο πρώτα παιχνίδια με το Γκόλντεν Στέιτ, αφού νομίζω ότι θα μπορούσαμε να τα έχουμε κερδίσει. Ειδικά το δεύτερο στο οποίο κάναμε μερικά λάθη στο τέλος και οι Γουόριορς πέτυχαν κάποια μεγάλα σουτ. Ο τρόπος που ήρθε η δεύτερη ήττα, μας επηρέασε ψυχολογικά για τη συνέχεια της σειράς και ουσιαστικά ήταν αυτό που μας στοίχισε».

Ποιο είναι το στάτους σου αυτή τη στιγμή με τους Ρόκετς;
«Το Χιούστον έχει το δικαίωμα έως τις 29 Ιουνίου να μου ανανεώσει το συμβόλαιο γι' ακόμη μία σεζόν. Θα περιμένω να δω εάν θα συνεχίσουμε μαζί ή αν θα υπάρξει κάποια αλλαγή».

Βρέθηκες σε μία ομάδα που έχει κερδίσει δύο πρωταθλήματα και στην οποία αγωνίστηκαν μερικοί θρύλοι του μπάσκετ. Είχες επαφές με ορισμένους εξ αυτών;
«Χακίμ Ολάζουον και Κλάιντ Ντρέξλερ ήταν πολύ συχνά κοντά μας. Ειδικά ο Ντρέξλερ που δουλεύει ως σχολιαστής στην τηλεόραση έδωσε το "παρών" σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν. Ο "Dream" βρέθηκε σε αρκετές προπονήσεις της ομάδας βοηθώντας τους ψηλούς μας και ειδικά τον Κλιντ Καπέλα, στο να βελτιώσουν τις κινήσεις τους κοντά στο καλάθι. Μάλιστα μια φορά παίξαμε κι ένα μονό, όπου παρά τα χρόνια του με διέλυσε! Δεν θα ξεχάσω ότι μου είπε πως του αρέσει ο τρόπος που αγωνίζομαι».

Έχοντας ζήσει μία σεζόν στο ΝΒΑ, πώς εξηγείς την ολοένα και μεγαλύτερη παγκοσμιοποίησή του;
«Όπως το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει αρχίσει να γίνεται πιο γρήγορο κι ελεύθερο παίρνοντας στοιχεία από το ΝΒΑ, αντίστοιχα κι εκεί πολλοί προπονητές και παίκτες δίνουν σιγά σιγά μεγαλύτερη έμφαση στην τακτική και σε κομμάτια που λαμβάνουν από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Είμαστε στον δρόμο που θα οδηγήσει σε μια κοινή εικόνα το μπάσκετ παγκοσμίως, αν κι αυτός ο δρόμος είναι ακόμη πάρα πολύ μακρύς μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να πούμε πως ΝΒΑ κι Ευρωλίγκα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Άλλωστε θεωρώ πως στο ΝΒΑ υπάρχουν πολλοί περισσότεροι σούπερ σταρ απ’ ό,τι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ».

Ο Κώστας Παπανικολάου θα σταματήσει να παίζει στην Εθνική Ελλάδος;
«Είναι μια απάντηση που θα κριθεί από πολλούς παράγοντες. Εάν εξαρτάται μόνο από εμένα, θα έλεγα πως θα παίζω στην Εθνική μέχρι τη μέρα που θα σταματήσω το μπάσκετ εφόσον με καλούνε οι προπονητές. Από την άλλη πλευρά ίσως θεωρηθεί εγωιστικό εάν σε μεγάλη ηλικία παίρνεις τη θέση από κάποιον πιτσιρικά. Για εμένα η Εθνική είναι η καλύτερη ομάδα που έχω αγωνιστεί. Έχει το μεγαλύτερο νόημα και το να είμαι μέλος της αποτελεί την υψηλότερη τιμή που μου έχει γίνει. Ποτέ δεν θα έλεγα πως δεν θα συμμετάσχω στην Εθνική διότι θέλω να καθίσω να ξεκουραστώ».

Εν όψει του Ευρωμπάσκετ υπάρχει μίνιμουμ στόχος για την Εθνική;
«Έχουμε κάνει πάρα πολλές φορές προγνωστικά και στα λόγια μπορείς να στέψεις τον εαυτό σου πρωταθλητή. Το θέμα είναι τι κάνεις εκείνη τη στιγμή. Αυτό που θα πω είναι να είμαστε όλοι υγιείς, να δουλέψουμε όπως θέλουν οι προπονητές και να πάμε στο Ευρωμπάσκετ στη καλύτερη δυνατή κατάσταση. Δεν υπάρχει λόγος για προγνωστικά διότι κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Δεν παίζεις μόνος σου, αλλά κόντρα σε άλλες ομάδες».

Τι είναι αυτό που έχει λείψει από την Εθνική στις τελευταίες διοργανώσεις και δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε μία μεγάλη διάκριση;
«Ταλέντο και ποιότητα υπάρχει. Αυτό που θα μας χρειαζόταν είναι η συνέπεια. Πέρυσι πραγματοποιήσαμε έναν εκπληκτικό πρώτο γύρο και στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι με τη Σερβία δεν παίξαμε τίποτα. Ήταν ξεκάθαρο πως ό,τι και να προσπαθούσαν οι προπονητές μας, εμείς ήμασταν νωχελικοί. Αυτό τον αγώνα πιστεύω και τρεις μέρες να τον παίζαμε, δεν θα κερδίζαμε».