Δουλειά θέλουν οι δημοσιογράφοι και όχι αποζημιώσεις και ταμείο ανεργίας

Γράφουν για το πόσο καλές είναι οι αποζημιώσεις, για το πώς είναι «εθελούσια έξοδος», για το πόσο έγινε φροντίδα να είναι λίγες, για το πώς όλα αυτά θυμίζουν τις «καλές εποχές» του ελληνικού Τύπου.

Πάνε καλά; Από άλλο πλανήτη ήρθαν;

Με την πραγματικότητα έχουν διακόψει κάθε επαφή;

Για απολύσεις μιλάμε.

Για συναδέλφους που θα χάσουν τη δουλειά τους.

Για ανέργους.

Ναι ίσως και να πάρουν λίγο μεγαλύτερη αποζημίωση από τη «νόμιμη».

Αλλά προφανώς και οι άνθρωποι δουλειά ήθελαν και όχι μερικούς μήνες παραπάνω αποζημίωση και επίδομα ανεργίας.

Όπως επίσης κανείς δεν μιλάει για την ταμπακιέρα.

Ότι κλείνει μια εφημερίδα – για δεύτερη φορά… – επειδή ένας ολιγάρχης, που έχει ένα σκασμό λεφτά ας μην το ξεχνάμε, αποφάσισε ότι αυτή η εφημερίδα «δεν έβγαινε οικονομικά».

Και πώς «να βγει» μια εφημερίδα, όταν ο Ιβάν Σαββίδης την πήρε επειδή θεωρούσε ότι είναι καλό «να έχει παρουσία στα ΜΜΕ», όπως δήλωνε στις συνεντεύξεις του. Και πως να βγει όταν την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του εκεί ο τσιγαρο-επιχειρηματίας εκ Ρωσίας είπε: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΟΚ και εκκλησία δεν ακουμπάμε.

Και επειδή – ούτε αυτό πρέπει να το ξεχνάμε – η τότε κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ήθελε να υπάρξουν «φίλια ΜΜΕ».

Μόνο που οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ για «να βγαίνουν» χρειάζονται σχέδιο, προοπτική, ανάλυση του ποιο είναι το κοινό, δημοσιογραφική αντίληψη και μάνατζμεντ.

Τότε μπορούν τα ΜΜΕ να έχουν έσοδα και να είναι μην εξαρτώνται από «ενέσεις ρευστότητας».

Τα μέσα που στήνονται απλώς στο πλαίσιο «πολιτικοεπιχειρηματικών deal» είναι καταδικασμένα.

Ιδίως όταν μιλάμε για ολιγάρχες που δεν τους αρέσουν στην πραγματικότητα τα ΜΜΕ, δεν έχουν φιλοδοξία να προσφέρουν ποιοτική ενημέρωση και απλώς θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δύναμη που προσφέρουν.

Η ενημέρωση είναι δύσκολος χώρος πια.

Θέλει προσήλωση, επένδυση, σχέδιο, πρωτοτυπία, νέα προϊόντα.

Τότε και θέσεις εργασίας δημιουργούνται και συνθήκες για να κάνουν οι δημοσιογράφοι καλύτερα τη δουλειά τους.

Διαφορετικά απλώς θα μετράμε βραχύβια και θνησιγενή εγχειρήματα και συναδέλφους απολυμένους.

Όσο για την ΕΣΗΕΑ για άλλη μια φορά απούσα.

Πέρσι «βγήκε στα κάγκελα» με αφορμή λίγες απολύσεις στην Alter Ego, αγνοώντας βέβαια ότι στη συνέχεια αυτός ο όμιλος έκανε μόνο προσλήψεις και έχει σήμερα πολύ περισσότερο προσωπικό.

Φέτος πέραν τυπικών ανακοινώσεων καμιά ουσιαστική αντίδραση σε όσα γίνονται στο «Έθνος».

Δύο μέτρα και δύο σταθμά, για μια ένωση που έχει φτάσει να σε στέλνει στο πειθαρχικό άμα της κάνεις κριτική.

Χώρος για καλό ενημερωτικό προϊόν υπάρχει.

Η κοινωνία επιβραβεύει την ποιότητα και την αμεσότητα.

Μόνο που αυτό θέλει πραγματικές επενδύσεις με προοπτική.

Νισάφι πια με τους ολιγάρχες που απλώς κάνουν πολιτικοεπιχειρηματικές συναλλαγές στις πλάτες των συναδέλφων και της ίδιας της ενημέρωσης.

πηγή: to10.gr