"Έφυγε" ο Γιώργος Χουρμουζιάδης!

Τελευταίο αντίο την Πέμπτη στο διαπρεπή επιστήμονα και πολιτικό Γιώργο Χουρμουζιάδη. Ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ, έφυγε, την Τετάρτη, από τη ζωή στα 81 του χρόνια.

Ήταν γέννημα-θρέμμα θεσσαλονικιός, μια και είδε το πρώτο φως στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, στις 26 Νοεμβρίου του 1932.

Άλλωστε και ο ίδιος σε ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο σημειώνει: «Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να πεθάνω στην Κεντρική Ασία, ακριβώς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Άρχισα να γράφω από οκτώ χρονώ. Στην αρχή έγραφα κρυφά, προσευχές και βωμολοχίες.

» Ύστερα εκθέσεις ιδεών, ποιήματα. Αποπειράθηκα να γράψω κι ένα μυθιστόρημα: "Το κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά".

Από τότε δε σταμάτησα να γράφω παντού και τα πάντα. Διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, σενάρια, αρχαιολογικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, διαλέξεις, δοκίμια, ευθυμογραφήματα, συστατικές επιστολές, εγκυκλοπαιδικά λήμματα, ανακοινώσεις για επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές προκηρύξεις και πολιτικά άρθρα, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για λαϊκά τραγούδια, χαιρετισμούς για πολιτικές συγκεντρώσεις, ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει, όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν.

» Έγραψα εισηγητικές εκθέσεις για διδακτορικές διατριβές και εκλογές καθηγητών, κείμενα διαφημίσεων, 'αγορεύσεις' για τη βουλή, κατ' αρχήν και κατ' άρθρον. Έγραψα και δυο επικήδειους, έναν για τον Κίτσο Μακρή και έναν για τον Μανόλη Ανδρόνικο!

Και σε έναν τοίχο, όταν ήμουνα πρόσκοπος, έγραψα με μεγάλα κόκκινα γράμματα: "Σ' αγαπώ".

Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα!

Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω το Δρόμο του Μεταξιού».

 

Ο Γ. Χουρμουζιάδης εξέδωσε σειρά βιβλίων για την αρχαιολογία και τη θέση του αρχαιολόγου σ' αυτή.

Το 1998, επιμελείται και παρουσιάζει σειρά εκπομπών για την αρχαιολογία στον πολιτιστικό ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ (9,58 Fm).

Η εκπομπή του έγινε βιβλίο με τίτλο «Λόγια από χώμα». Αναφερόταν στις πρώτες ανασκαφικές του δραστηριότητες στους προϊστορικούς οικισμούς της Θεσσαλίας και στο Δισπηλιό της Καστοριάς όπου βρισκόταν μέχρι το περασμένο καλοκαίρι.

Όμως, εδώ και ένα μήνα νοσηλευόταν, αφού διαγνώσθηκε με καρκίνο σε τελικό στάδιο.

Ο Γ. Χουρμουζιάδης δεν πήρε, όπως ονειρευόταν, το Δρόμο του Μεταξιού.

Ωστόσο, με την πένα και την αρχαιολογική του σκαπάνη μπόρεσε να ανοίξει νέους ορίζοντες στον ελληνικό πολιτισμό, διδάσκοντας, παράλληλα, με το λιτό τρόπο ζωής του αξιοπρέπεια και ήθος, κατά τα αρχαιοελληνικά πρότυπα.

 «Μιλώ και γράφω χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη το χώμα.... Αυτό το χώμα δεν είναι όμοιο με εκείνο που βάζουμε κάθε φθινόπωρο στις γλάστρες μας. Είναι το χώμα ενός περίεργου κήπου που τον περπάτησαν πριν από χιλιάδες χρόνια άνθρωποι σαν κι εμάς και επάνω του άφησαν τα χνάρια του κόπου και του θυμού τους, της βιασύνης και της ηρεμίας τους. Άφησαν τα χνάρια της ζωής τους...».

Απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου «Λόγια από χώμα».

Ανδρέας Μορφόπουλος