Τραγωδία...

Πως αλλιώς να περιγράψεις την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού. Ήταν στιγμές που οι παίκτες του δεν μπορούσαν να αλλάξουν δεύτερη πάσα. Με πρώτο και καλύτερο τον Μπενίτες, τους έφευγαν τα κοντρόλ. Αυτός ο γίγαντας ο Γκαζαριάν δεν μπορούσε να βγάλει σέντρα. Ο Ντοσεβί τα ίδια. Ο Σιόβας με τον Αυλωνίτη ήταν να τους λυπάσαι. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε κι ο γάιδαρος. Ο Φορτούνης είχε ένα κέφι, μια διάθεση. Ότι καλό, ξεκινούσε από τα πόδια του. Ε, λοιπόν ο Μίτσελ αυτόν βρήκε να βγάλει από το παιχνίδι. Μιλάμε για εξυπηρέτηση στον ΠΑΣ Γιάννινα. Κι αντί να βάλει τον Φουστέρ που έχει την εμπειρία και το τσαγανό, έβαλε τον Διαμαντάκο δίπλα στον Μπενίτες που πατούσε τα παπούτσια του. Δηλαδή, αντί να βοηθήσει την παραπαίουσα ομάδα του, ο Μίτσελ της έδωσε μια να πάει παρακάτω.

Μιλάμε για μεγάλο χάλι. Όσοι έπαιζαν με ελάχιστες εξαιρέσεις (Γιαννούλης, Φορτούνης) ήταν στον κόσμο τους. Αμφιβάλλω αν καταλάβαιναν τι θα πει Ολυμπιακός, να χάνεις και να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι σου. Κάποιοι μισθοφόροι, μικρής αξίας που σήμερα παίζουν εδώ, αύριο αλλού και πάει λέγοντας. Έχουν άγνοια περί τίνος πρόκειται. Και να πούμε την αλήθεια. Οι περισσότεροι από τους χτεσινούς δεν κάνουν για τόσο ψηλά. Ας απαλλαγούν από την ευθύνη να παίζουν για τον Ολυμπιακό να απαλλαγούμε κι εμείς από το μαρτύριο να τους βλέπουμε στα «ερυθρόλευκα».

ΥΓ.: Κοίτα να δεις κάτι «παραρτήματα» που κάνουν κηδείες στον Ολυμπιακό μέσα στο γήπεδό του. Έχουμε τον πόνο μας, έχουμε και τους «αρχάγγελους της κάθαρσης» να μας ζαλίζουν τον έρωτα...