Τα κέρδη μιας «ήττας»

Χωρίς ενέργειες που ρίχνουν τσιμέντα

Ο ΝΤΟΣΕΒΙ Εχει τα προσΟντα να μακροημερεΥσει ως βασικΟς.

Ήττα γλυκιά. Απ' αυτές που αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία. Τέτοιες ήττες σε φιλικά παιχνίδια ενοχλούν ελάχιστα. Σε επίσημα παιχνίδια είναι οδυνηρές. Ο Ολυμπιακός δεν βρήκε απέναντί του μια ομάδα που είχε ευθύς εξαρχής υποβαθμίσει τη συμμετοχής της στο τουρνουά και κατέβασε στο γήπεδο αναπληρωματικούς.

Κάθε άλλο. Πλήρης κατέβηκε η Λίβερπουλ. Με άλλη ενδεκάδα οι «ερυθρόλευκοι». Για πέντε- δέκα λεπτά μάλιστα φαινόταν ότι το γήπεδο θα κατηφορίσει επικίνδυνα. Τα πρώτα φαινόμενα απατούν. Παρά τον αιφνιδιασμό, ο Ολυμπιακός βρήκε γρήγορα πατήματα και άρχισε να αντεπεξεργάζεται τη διάθεση για πρέσινγκ ψηλά που έδειξαν από την αρχή οι «κόκκινοι».

Πρώτος που «πήρε μπροστά» ήταν ο Αμπιντάλ. Ζήτησε μπάλα και άρχισε να τη βγάζει ψύχραιμα και σωστά από τη μεγάλη περιοχή. Φαντάζομαι ότι ακόμα και οι δύσπιστοι θα κατάλαβαν τη χρησιμότητά του. Με την ενεργοποίηση του Ντινγκά και του Μανιάτη ο Ολυμπιακός άρχισε να ανεβάζει στροφές και να μεταφέρει το παιχνίδι προς την περιοχή της Λίβερπουλ. Ας μην βιαστούμε να αποδώσουμε την οπισθοχώρηση των «κόκκινων» στην επιθυμία του προπονητή τους να κρατήσουν το υπέρ τους 1-0. Τέτοιες σκέψεις απουσιάζουν από τη λογική των Αγγλων.

Ήταν η πίεση από τους παίκτες του Μίτσελ και το επιθετικό τους πνεύμα που ανάγκασε τη Λίβερπουλ να χάσει μέτρα στο γήπεδο. Μέσα από το ομαδικό και κατά διαστήματα αυτοματοποιημένο παιχνίδι δόθηκε η δυνατότητα σε παίκτες όπως ο Γκαζαριάν κατά πρώτο λόγο και ο Ελαμπντελαουί κατά δεύτερο, να λειτουργήσουν αποδοτικά ως εξαρτήματα μιας παραγωγικής μηχανής.

Ισχυρίζομαι ότι ο πρώτος δεν έχει ακόμα τις παραστάσεις για να θεωρηθεί βασικός αριστερός εξτρέμ. Εχει όμως την τακτική παιδεία και την προσήλωση στο σύστημα ώστε να καλύπτει την έλλειψη του τρομερού ταλέντου.

Ο δεύτερος φαίνεται ότι επιθετικά μπορεί να προσφέρει περισσότερα από τον Σαλίνο κυρίως διότι υπερτερεί σε ταχύτητα. Ο Ντοσεβί είναι διαφορετική περίπτωση. Δεν χάλασε βέβαια ο κόσμος επειδή ο Ολυμπιακός πήρε έναν 26χρονο εξτρέμ από μια γαλλική ομάδα που υποβιβάσθηκε. Φαίνεται όμως ότι ο παίκτης αυτός χωρίς να κάνει ενέργειες που ρίχνουν τσιμέντα έχει τα προσόντα να μακροημερεύσει ως βασικός παίκτης στον Ολυμπιακό. Επιτίθεται κατά μέτωπο, συγκλίνει για να δεχθεί την μπάλα έξω από την περιοχή, παίζει το ένα- δύο με τον δεξιό μπακ που ανεβαίνει και σηκώνει το κεφάλι του πριν σεντράρει. Κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό «πακέτο».

Μετά το πρώτο δεκαπεντάλεπτο ανέβασε ικανοποιητικά την απόδοσή του ο Αβραάμ, ενώ ο Σιόβας έδειξε ότι αποδεσμεύεται εντελώς από τις συνέπειες του σοβαρού τραυματισμού του. Ούτε σοφούς, ούτε ειδικούς χρειάζεται για να διαπιστωθεί ότι ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη σέντερ φορ που ξέρει να κρατάει την μπάλα στα πόδια του και να φοβίζει τα αντίπαλα σέντερ μπακ ότι μπορεί να πάει και σε ατομική ενέργεια.

Υποτίθεται ότι η ομάδα ψάχνει για τέτοιο παίκτη ώστε να συμπληρώνεται ομοιόμορφα η ποιότητά της. Ο Ολυμπιακός στα δυο παιχνίδια με Μίλαν και Λιβερπουλ έδειξε συμπαγής παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε με ενδεκάδες διαφορετικές. Ο Μίτσελ δημιουργεί σύνολο στο οποίο περνάει τη δική του αυτοπεποίθηση. Φτιάχνει δική του ομάδα κι αυτός είναι ο λόγος που έχει στερεή άρνηση σε ορισμένα μεταγραφικά ενδεχόμενα. Να παραδεχθούμε πως ερχόμενος στον Πειραιά δεν τα είχε όλα καθαρά μέσα στο κεφάλι.

Είναι προτιμότερο όμως να διαθέτεις προπονητή που προοδεύει μαζί σου παρά κάποιον κορεσμένο που έρχεται απλά για να επωφεληθεί από το βιογραφικό του. Ο Μίτσελ εξελίσσεται μέσα από τον Ολυμπιακίο και τον εξελίσσει ταυτόχρονα.