Πάολα, πάρ΄ το αλλιώς… Τον Καζαντζίδη δεν τον ακουμπάς !

Τον Στέλιο Καζαντζίδη τον γνώρισα για πρώτη φορά το 1989, στην επιστροφή του στη δισκογραφία.  Τότε ο «Σείριος» του Μάνου Χατζιδάκη ήταν στην «MBI» του συγχωρεμένου Καϊάφα.  Ο Στέλιος ήταν ένας ταπεινός και αρκετά ταλαιπωρημένος άνθρωπος, που ζούσε απλοϊκά στο σπίτι του στη Νέα Ιωνία και στο «θρυλικό εξοχικό» του, μια καλύβα δηλαδή, μην πάει το μυαλό σας σε βίλες και πολυτέλειες. Είχε και ένα βαρκάκι που το έριχνε στη θάλασσα για να ψαρέψει για τον ίδιο και τους φίλους του.  Συναντηθήκαμε αρκετές φορές στο στούντιο του Χρήστου Νικολόπουλου, για αυτή τη μεγάλη επιστροφή του στο τραγούδι και τη δισκογραφία.

Με τον Στέλιο βρέθηκα πολλές φορές από τότε και του έκανα αρκετές συνεντεύξεις. Η τελευταία ήταν για τον Σπορ fm το 1998. Η ηχογράφηση έγινε σπίτι του, όπου μας περίμενε μαζί με τη σύντροφό του η όποια μας μαγείρεψε.  «Να βάλετε κάτι στο στόμα σας», όπως χαρακτηριστικά είπε ο Στέλιος. Μόνο που μαγείρεψε για καμιά εικοσαριά άτομα και εμείς ήμασταν μόνο δύο! Σε έκανε να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Είχες απέναντί σου όχι τον «Μεγάλο Στέλιο» αλλά ένα φίλο σου ή τον γείτονά σου. Πάντα λιτός, ανθρώπινος, αγαπημένος…

Οπότε, ίσως να είμαι κατάλληλος κι εγώ να γράψω κάτι γι αυτόν. Βεβαίως, ήμουν και παραμένω μεγάλος θαυμαστής της αξεπέραστης φωνής του και του μοναδικού τρόπου που τραγουδούσε.

Μου κάνει, συνεπώς, μεγάλη εντύπωση η επίθεση από την κυρία Φωκά. Από ένα παιδί του συστήματος, παιδί των μπουζουκιών με την κακή σημερινή έννοια.  Παιδί των πλαστικών χειρουργών, σε βαθμό… κακουργήματος.  Αρκεί να σας πω ότι την είχα γνωρίσει μαζί με τον Άγγελο Διονυσίου στη Θεσσαλονίκη και όταν τη… ματαείδα, στην Αθήνα πια, τρόμαξα να τη γνωρίσω…

Γενικά, να σα πω ότι εγώ δεν τρελαίνομαι, αλλά δεν τη θεωρώ και ατάλαντη. Ακούω να εκθειάζουν κάποιοι τη φωνή της και δεν βλέπω το λόγο. Ναι, καλή φωνή έχει, δεν τη λες άφωνη. Αλλά, γενικότερα, έχει χαλάσει το αυτί μας. Πολλοί άφωνοι και άφωνες στο κουρμπέτι, οπότε η Πάολα σας φαίνεται φωνάρα.

Όπως και να έχει, στο θέμα του Στέλιου Καζαντζίδη έκανε μεγάλο φάουλ. Αντιαθλητικό, από αυτά που σου παίρνουν το δελτίο μετά.  Ίσως το έκανε λόγω ενός είδους απωθημένου που κουβαλάνε οι τσιγγάνοι από γενιά σε γενιά, γιατί θεωρούν ότι ο Αγγελόπουλος αδικήθηκε και δεν έκανε τη μεγάλη καριέρα. Πράγμα εντελώς λάθος, αν σκεφτεί κανείς ότι ο μόνος που μπορούσε να μπει δίπλα με τον  Καζαντζίδη ήταν ο «Γίγαντας Αγγελόπουλος». Ο μόνος που μπορεί να συγκριθεί με τον Στελάρα σε καράτια λαϊκότητας, εύρος φωνής και ανταπόκριση στον κόσμο είναι ο Μανώλης Αγγελόπουλος. Μιλάμε για λαϊκό προσκύνημα στις εμφανίσεις του. Ώρα είναι τώρα να τα σούρει καμία «φώκια» από τις νέες και στον Μανώλη…

Αν πάλι το έκανε για να γίνει πρώτο θέμα, διάλεξε λάθος τρόπο και τα έβαλε με ένα τεράστιο όνομα. Είναι εύκολο και αποδίδει, αλλά ταυτόχρονα είναι και λυπηρό να μεταχειρίζεσαι τέτοια κόλπα για λίγη ή πολλή δημοσιότητα.

Θα μου πεις τώρα πως, αν ζούσε ο Στέλιος, θα μπορούσε να είναι και συνάδελφος με αυτό το «πράμα», που βγαίνει τσιτσίδι στη σκηνή και το χειρότερο είναι ότι πιστεύει πως κάνει την ίδια δουλειά που έκανε και ο Καζαντζίδης!

Έλεος! Αλλά θα μου πεις πάλι, εδώ ο Φελαϊνί πιστεύει ότι κάνει την ίδια δουλειά με τον Μέσι…

Θέλω να κλείσω με δυο λόγια για τον Στέλιο από τους κορυφαίους Μάνο Χατζιδάκι, Άκη Πάνου και Γιώργο Ζαμπέτα.

Μάνος Χατζιδάκης:  «Ο Καζαντζίδης είναι ο καλύτερος ερμηνευτής που έχω ακούσει και δεν μιλάω μόνο για τους Έλληνες»!

Άκης Πάνου: «Ο Στέλιος γεννήθηκε για όλους εμάς που θέλουμε να γράψουμε τραγούδια. Αυτόν σκεφτόμαστε όταν γράφουμε»!

Γιώργος Ζαμπέτας: «Αν δεν υπήρχε ο Καζαντζίδης, εμείς ακόμη θα παίρναμε  μεροκάματο σαν τους λαντζέρηδες ή τα Κατσιμίχα. Αυτός επέβαλε τα μεροκάματα. Αυτός πάτησε πόδι και πρέπει όλοι να του χρωστάμε ευγνωμοσύνη»!