Οχι τόσο δύσκολα...

Ενταξει, νίκησε και ανακουφίστηκε. Εντάξει, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν τα παραμύθια για εύκολες έδρες και άλλα συναφή.

Για να περάσει ο Ολυμπιαός από τη Λιβαδειά, μάτωσε. Τα κατάφερε με την ψυχή στο στόμα. Τα περί τακτικής του Μίτσελ που τάχα αναποδογύρισε το παιχνίδι, αφήνω να τα διαβάσετε αλλού. Ο Αφελάι καθάρισε για τους υπόλοιπους. Θέμα της κλάσης του ήταν η ανατροπή στην πρωτεύουσα του σουβλάκι-καλαμάκι. Αλλιώς ο Ολυμπιακός θα έφευγε σουβλισμένος και τα εμπνευσμένα συστήματα του Μίτσελ θα πήγαιναν περίπατο.

Εδω ειμαστε για να γράφουμε αλήθειες. Πάνω από μια ώρα παιδευόταν ο Ολυμπιακός να διασπάσει την άμυνα του μάστορα Παντελίδη. Δώσ' του και δώσ' του σέντρες και γεμίσματα. Ηρωας ο Τομάς κι ο γερο-Κώτσιος που έδιωχναν με το κεφάλι. Δυο παίκτες πάνω στον Τσόρι και το παιχνίδι κυλούσε μια χαρά για τον Λεβαδειακό. Μέχρι που μπήκε ο «τουλίπας». Αρχισε τα υδραυλικά και ξετίναξε από αριστερά τον αμυντικό σχηματισμό των γηπεδούχων. Ενα γκολ και μια ασίστ στον Μήτρογλου ήταν οι κορυφαίες στιγμές του. Κάθε φορά που έπαιρνε το τόπι ήταν πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Δείτε τη διαφορά. Κι ο Γάλλος ο Ντοσεβί την πηγαινόφερνε τη ρημάδα. Εβγαλε σέντρες χωρίς στόχο κι όταν βρέθηκε φάτσα με το τέρμα έστειλε το τόπι στα σουβλατζίδικα. Για την άμυνα και το γκολ της Λιβαδειάς τι να γράψω; Τα έχουμε αναλύσει τόσες φορές.

Νίκη, μπράβο στον Μήτρογλου που ξαναμπαίνει στο σκοράρισμα και μεταγραφές.