Ντούντα, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα

Ήταν πολύ σημαντική η χθεσινή βραδιά για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Δεν είναι λίγο πράγμα να επιλέγει τη δική σου ομάδα ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής για να πει το αντίο μετά από δεκαετίες καριέρας. Δείχνει και το μέγεθος του συλλόγου, δείχνει όμως και το δέσιμο που έχει ο Ίβκοβιτς με τον Ολυμπιακό.

Άλλωστε, για να επιστρέψει στον Ολυμπιακό έκανε κάτι που δεν έκανε ποτέ ξανά: προπόνησε την ίδια ομάδα σε δεύτερη θητεία. Και κατάφερε στις δύο αυτές τις θητείες να σηκώσει δύο Ευρωλίγκες. Την πρώτη το 1997 στη Ρώμη, τη δεύτερη το 2012 στην Πόλη.

Μεγάλη γάτα, πραγματική αλεπού και τεράστια προσωπικότητα. Το καταλαβαίνεις ότι είναι ξεχωριστή περίπτωση μόλις του μιλήσεις στο τετ α τετ. Κοσμοπολίτης και από τους ανθρώπους που άλλαξαν με τις μπασκετικές τους εφευρέσεις το μπάσκετ. Από τα δικά του χεράκια και το δικό του μπλοκάκι συστημάτων έχουν φάει ψωμάκι κόσμος και κοσμάκης.

Έβγαλε προπονητές, έβγαλε παίκτες μέχρι και παράγοντες έχει «εκπαιδεύσει». Για εμάς τους γαύρους αξέχαστο θα μείνει εκείνο το τριήμερο στη Ρώμη που έφερε και την πρώτη Ευρωκούπα. Τότε που έκανα εκπομπές από την Ιταλία για να έχει ο γαύρος ο παλαβωμένος κάτι να ακούσει. Εκείνη τη χρονιά που είχε ξεκινήσει με Κύπελλο μέσα στο ΟΑΚΑ, συνεχίστηκε με την Ευρωλίγκα κι έκλεισε με το πρωτάθλημα που σφράγισε και το τριπλ κράουν του Θρύλου.

Και μετά το 2012 που έδειξε πάλι ως προπονητής του Ολυμπιακού τι εστί βερίκοκο σε όλη την Ευρώπη. Πέτυχε τους Ρώσους της ΤΣΣΚΑ στον τελικό και μόλις τους είδε να χαλαρώνουν με τη διαφορά που είχαν πάρει, σήκωσε μανίκια και τους ξηγήθηκε λες κι ήταν παιδάκια σε παιδική χαρά. Πάρε και το πεταχτάρι του Πρίντεζη στο φινάλε και… Μπρε, πάλι δικό μας είναι.

Και για όποιον μετράει κούπες και μετάλλια μόνο μία μόνο κουβέντα έχω να του πω: δες ποιους παίκτες έχει χαρίσει στο μπάσκετ ο Ντούντα για να καταλάβεις ότι σαν και αυτόν δεν είναι κανένας.