Κι άσε τον κόσμο να υποφέρει

Είναι μερικές φορές, ρε μπαγάσηδες, που με κάνετε να νιώθω ότι ζω στην Ελβετία. Ότι τα έχω όλα τα προβλήματά του λυμένα και ότι το μόνο που με προβληματίζει είναι το πιο κοστούμι θα βάλω και σε ποια τράπεζα θα επενδύσω τα λεφτά μου. Και για λίγο, η αλήθεια είναι, με βοηθάτε να ξεχνάω ότι πληρώνω φόρους ακόμα και για τον αέρα που αναπνέω, ότι πολύς κόσμος ζει με το ρεύμα κομμένο, ότι υπάρχουν παιδάκια που πάνε στο σχολείο νηστικά.

Και όλα αυτά και ακόμα περισσότερα εξαιτίας της δικής σας πολιτικής. Των δικών σας αποφάσεων, των δικών σας νταραβεριών, των δικών σας υπογραφών. Πάτε και σπρώχνετε τους συνταξιούχους στην πείνα και την εξαθλίωση και την ίδια ώρα κλείνετε το μάτι σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες διότι κουβαλάνε πίσω τους ψηφαλάκια μαζεμένα.

Πρώτο παράδειγμα ο ΠΑΟΚ. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στο χαρτί με το οποίο ανακοινωνόταν πρωτόδικα η τιμωρία της ΠΑΕ για τα μπάχαλα στο ματς με τον Ολυμπιακό και τα 44 εκατομμύρια χρέος της ΣΕΚΑΠ του Πόντιου πάγωσαν. Και πώς αλλιώς να γινόταν; Το ανιψάκι της κυβέρνησης είχε γκρίνια από το -3 και τον μηδενισμό να μην του κάνουμε ένα χατίρι να ξεχαστεί; Και άσε τον κόσμο να υποφέρει, οι «δικοί μας» να είναι καλά.

Δεύτερο παράδειγμα ο Παναθηναϊκός… Πρωθυπουργός, υπουργοί, σύμβουλοι και διάφοροι παρατρεχάμενοι έχουν σηκώσει μανίκια για να βρουν λεφτά για τον Παναθηναϊκό. Και όχι μόνο ψάχνουν να βρουν λεφτά αλλά κόβουν και την Αθήνα σε οικόπεδα για να δώσουν την κατάλληλη προίκα στον γαμπρό. Στην αρχή ήθελαν να προσφέρουν στους γαμπρούς ένα οικοπεδάκι στο Γουδή. Τώρα δίνουν τα τριπλάσια μπας και ο γαμπρός πει επιτέλους το ναι. Να γίνει ο γάμος, να σωθεί ο Παναθηναϊκός που ακολουθεί δρόμο προς τα βράχια, να περάσουμε με τους διάφορους «παπαγάλους» μας προς τα έξω ότι η κυβέρνηση φρόντισε ώστε ο σύλλογος να μείνει όρθιος, να έρθουν μετά τα πρόβατα να ψηφίσουν τους σωτήρες της ομάδας.

Και άσε τον κόσμο να υποφέρει. Άσε τους συνταξιούχους να φλερτάρουν με την εξαθλίωση, άσε τους νέους άνεργους και απελπισμένους, άσε τα παιδιά νηστικά στις αυλές των σχολείων, άσε τους φόρους να οδηγούν στην κατάθλιψη όσους έχουν το «προνόμιο» να παίρνουν ένα μεροκάματο. Και να σου πω και κάτι, βάλε κι άλλους φόρους, σπρώξε κι άλλο τον κόσμο προς την απελπισία αρκεί να βρεις τρόπο να εξυπηρετήσεις τα «δικά σου» τα παιδιά.

Λίγα λόγια, λοιπόν, για όσους απορούν τι κάνουν οι χαρτογιακάδες της κυβέρνησης όσο ο κόσμος υποφέρει. Κοιτάνε να βολέψουν αυτούς που πιστεύουν ότι θα τους κρατήσουν αγκαλιά με τις καρέκλες τους…