Κι αν δεν ήταν ο Ρομπέρτο;

 

Αλλος τερματοφύλακας δεν θα «έβγαζε» την κεφαλιά του Δημήτρη Παπαδόπουλου. Η μπάλα «σκάει» στο χορτάρι κι αναπηδά, αλλά ο Ρομπέρτο με τα σπουδαία αντανακλαστικά του κάνει την απόκρουση του αγώνα. 

 

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να παρουσιαστεί πολύ καλύτερος για να πάρει «διπλό» στο Περιστέρι. Ο Παράσχος έχει δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα που δεν αφήνει κενούς χώρους. Απόδειξη ότι οι «ερυθρόλευκοι» τρεις - τέσσερις φορές όλες κι όλες μπήκαν στην περιοχή του Τσέναμο. Εύκολα γκρινιάζεις για τη μέτρια απόδοση του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, αλλά για να είσαι δίκαιος πρέπει να παραδεχτείς ότι ήταν ο Ατρόμητος που δεν τον άφησε να κάνει το παιχνίδι του. 

 

Με βάση τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν, ο πρωταθλητής άξιζε τη νίκη. Αλλά όταν κάθεσαι και μετράς ευκαιρίες από εδώ κι από εκεί, εύκολα καταλαβαίνεις ότι το ματς δεν έχει έναν πρωταγωνιστή κι έναν κομπάρσο. 

 

Ο Σαβιόλα φάνηκε κουρασμένος όταν μπήκε κι ο Μήτρογλου όχι έτοιμος, πράγμα φυσιολογικό. Από τον Μανιάτη θα περίμενα καθαρό μυαλό κι ορισμένα πιο απλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Για τα κάπως σύνθετα, υπάρχουν άλλοι. 

 

Μια ισοπαλία ούτε είναι ούτε φέρνει την καταστροφή. Επειδή όμως χάνονται κάποια από τα ρεκόρ που κυνηγούσε ο Θρύλος, όλοι περίμεναν περισσότερη διάθεση και πάθος στο πρώτο ημίχρονο. Η ίδια η ομάδα με όσα έχει πετύχει και το θέαμα που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα κάνει τον κόσμο δικαιολογημένα πιο απαιτητικό. Να το ξέρουν και να μην το ξεχνούν ούτε οι παίκτες ούτε κι ο πάγκος...