Φελίπε Σαντάνα - Τύφλα να 'χει ο Κάρλος...

ΦΕΛΙΠΕ ΣΑΝΤΑΝΑ

ΤΥΦΛΑ ΝΑ 'ΧΕΙ

Ο ΚΑΡΛΟΣ...

Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΡΟΚ

ΚΑΙ ΛΑΤΙΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ Ο 29ΧΡΟΝΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΗ ΦΙΝΕΤΣΑ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ

Ο Κάρλος Σαντάνα δεν είχε απλώς σπουδαίο ταλέντο στη μουσική. Καμιά φορά αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να ξέρεις και πώς να το εκμεταλλευτείς. Και εκείνος ήξερε. Είχε όραμα, διάθεση για δημιουργία.

Γνώριζε με ποιο τρόπο θα υπηρετήσει την τέχνη του. Το μεράκι και η γνώση του αντικειμένου τις περισσότερες φορές βγάζουν ομορφιές. Ο διάσημος Μεξικανός μουσικός άφησε το στίγμα του επειδή συνδύασε τα λάτιν ακούσματά του με τη ροκ. Ε, κι ο Φελίπε Σαντάνα συνδυάζει αρμονικά τη βραζιλιάνικη φινέτσα με τη γερμανική πειθαρχία. Το ίνδαλμά του ήταν ο Λούσιο. Δυναμικός αμυντικός, που του άρεσε να ανεβαίνει, εξαιρετικός χειριστής με την μπάλα στα πόδια και γκολτζής.

Στα χνάρια του πάτησε. Μεγάλη καριέρα σε Λεβερκούζεν και Μπάγερν ο Λούσιο, λογικό κι επόμενο ήταν να μην το σκεφτεί στιγμή να πάει στην Ντόρτμουντ το 2008. Εκανε το υπερατλαντικό ταξίδι αφήνοντας πίσω του τη Φιγκεϊρένσε. Εκεί βρήκε ολόκληρο βραζιλιάνικο παρεάκι, προσαρμόστηκε αμέσως κι άρχισε να τιθασεύει το παιχνίδι του. Οι επιθετικές ροπές που είχε το ρεπερτόριό του άρχισαν να μπαίνουν σε καλούπια. Βέβαια, οι αρχικές συγκρίσεις τον ήθελαν να μοιάζει με Τουράμ, όμως στη συνέχεια περιορίστηκε το πράγμα σε… Νάλντο.

Σε κάθε περίπτωση ο Φελίπε Σαντάνα ωρίμασε, εξελίχθηκε και με τον Γιούργκεν Κλοπ έγινε αυτό που είναι σήμερα. Ενας κεντρικός αμυντικός… δυναμίτης στο ψηλό παιχνίδι, με άνεση στον χειρισμό της μπάλας και τη δημιουργία παιχνιδιού από την άμυνα, αλλά και αρκετά γρήγορος για τα 194 εκατοστά του. Εχει και την καλώς εννοούμενη «μεγάλη ιδέα» για τον εαυτό του. Το καλοκαίρι του 2013, με την Ντόρτμουντ να είναι φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ δεν συμβιβάστηκε. Θα μπορούσε να κάτσει στο μεγάλο του συμβόλαιο, ως τρίτη λύση στο κέντρο της άμυνας της Μπορούσια πίσω από τους (επιρρεπείς σε τραυματισμούς) Χούμελς και Σούμποτιτς. Δεν είναι από τους τύπους που αρέσκονται να κάθονται με τα γόνατα σκεπασμένα με την κουβέρτα σε έναν πολυτελή γερμανικό πάγκο.

Τα βρόντηξε κι έφυγε. Δεν φοβήθηκε να πάει στους «απέναντι», τη Σάλκε! Ο πρώτος χρόνος δικαίωσε την επιλογή του. Φέτος όμως η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά. Ενας τραυματισμός στο ξεκίνημα της σεζόν και μια αλλαγή στην τεχνική ηγεσία στη συνέχεια τον έφεραν επί της ουσίας εκτός. Ο Ρομπέρτο ντι Ματέο ζήτησε και πήρε δανεικό τον Ματία Νάσταζιτς από τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Σαντάνα ήταν δεδομένο ότι δεν θα δεχόταν ρόλο ρεζέρβας. Ενα «λαχείο» λοιπόν αναζητούσε την τύχη του. Αυτή χαμογέλασε στον Ολυμπιακό…

Ενας κεντρικος αμυντικος... δυναμιτης στο ψηλο παιχνιδι, με ανεση στον χειρισμο της μπαλας και τη δημιουργια παιχνιδιου απο την αμυνα, αλλα και αρκετα γρηγορος για τα 194 εκατοστα του.

Το γκολ που θα

θυμάται μια ζωή

 Το ρολόι σημαδεύει το 82ο λεπτό. Ο Ελισέου φεύγει στην αντεπίθεση και «γράφει» το 2-1 για τη Μάλαγα μέσα στο Ντόρτμουντ. Με το πρώτο παιχνίδι να έχει μείνει στο 0-0, η πρόκριση στους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ έμοιαζε όνειρο απατηλό. Στο 91' ο Ρόις δίνει μια αχτίδα φωτός και στο 93', ο Σαντάνα που έπαιζε ως ένας ακόμα έξτρα φορ ολοκληρώνει την εποποιία. «Μετά το τέλος του αγώνα το κινητό μου είχε μπλοκάρει από τα μηνύματα που δέχτηκα», έλεγε ο νέος πια παίκτης του Ολυμπιακού.

Η μητέρα και

η Πατρίσια

 Η οικογένειά του είναι διάσπαρτη. Εχει παραδεχτεί ότι αυτό είναι κάτι που τον σκοτώνει. Η επί χρόνια σύντροφός του, Πατρίσια, μένει μόνιμα στη Βραζιλία. Εχει διευθυντική θέση στην τράπεζα και δεν είναι εύκολο να την αφήσει. Ο πατέρας του επίσης, στην πατρίδα. Εκείνος ζει εδώ και χρόνια μαζί με τη μητέρα του, Αντζελα, σε διαμέρισμα στο Ντίσελντορφ. Της έχει τρομερή αδυναμία. Εξαιτίας της φορά το νούμερο 27, επειδή έχει γενέθλια στις 27 Απριλίου. Στην Ελλάδα θα είναι η πρώτη φορά που θα έρθει χωρίς κανένα από αυτά τα σημαντικά πρόσωπα.

Το… φάουλ

και η συγγνώμη

 Του οφείλει πολλά. Ο Γιούργκεν Κλοπ μπορεί να μην ασχολήθηκε με την αφεντιά του όσο με τους Γκέτσε, Λεβαντόφσκι, Χούμελς και τη λοιπή παρέα, δεν τον παραμέλησε όμως. Ισα-ίσα, στα χέρια του ξανθομάλλη κόουτς της Ντόρτμουντ ήρθε η αγωνιστική ανέλιξη του Σαντάνα. Ο ίδιος πειράχτηκε που τον είχε 3η επιλογή και αποχώρησε. Πληγωμένος χαρακτήρισε τον πρώην προπονητή του «ανόητο», ο Κλοπ δεν απάντησε όμως και ο Βραζιλιάνος ανακάλεσε αργότερα.

ΧΕΛΑΚΗΣ

Και για τη «νοοτροπIα»

ποιOς φταIει, κOουτς;

Ή ο Παναθηναϊκός έχει λανθασμένη εντύπωση πως είναι ιδιαίτερα

ποιοτική και πετυχημένη ομάδα ή απλά δεν είναι τόσο καλή

Mετά την ήττα και τον αποκλεισμό από την Ξάνθη, ο Γιάννης Αναστασίου τα έβαλε με τη νοοτροπία των παικτών του. Συνηθίζεται να ακούμε για τη νοοτροπία των παικτών μεγάλων ομάδων έπειτα από άτυχα αποτελέσματα. Οι προπονητές αφού μιλήσουν γενικά περί νοοτροπίας συνήθως «εξειδικεύουν» λέγοντας ότι οι παίκτες υποτίμησαν τον αντίπαλο. Εννιά στις δέκα φορές αυτό συμβαίνει.

Οι προπονητEς έχουν δίκιο. Στην προκειμένη περίπτωση έχω την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός δεν συμπεριλαμβάνεται στις εννιά φορές. Πώς να υποτιμήσεις μια ομάδα που στο πρωτάθλημα σού έχει βάλει τέσσερα και στο Κύπελλο έχεις απλά πάρει την ισοπαλία. Πέραν τούτου δεν προκύπτει ότι ο Παναθηναϊκός έχει τόσο μεγάλη αγωνιστική διαφορά από την Ξάνθη που να δικαιολογεί εφησυχασμό. Τα δεδομένα πριν αρχίσει το παιχνίδι ήταν σε όλους γνωστά. Το «τριφύλλι» βρίσκεται πίσω οκτώ βαθμούς στο πρωτάθλημα και η κατάκτηση του Κυπέλλου φάνταζε ως ο πρώτος εφικτός στόχος.

Τις δυο προηγοYμενες μέρες θεωρητικά αδύναμες ομάδες είχαν τσακίσει τα φαβορί πετώντας τα εκτός διοργάνωσης. Γνωστά όλα αυτά σε προπονητή και παίκτες, κατά συνέπεια δεν μπορεί να γίνεται λόγος για νοοτροπία. Η τελευταία αποκτάται όταν έχεις πίσω σου διαδρομή με τίτλους και επιτυχίες. Οταν απολαμβάνεις καθολικής αναγνώρισης. Τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει στον Παναθηναϊκό. Ή, λοιπόν, η ομάδα έχει λανθασμένη εντύπωση πως είναι ιδιαίτερα ποιοτική και πετυχημένη ή απλά δεν είναι τόσο καλή ομάδα. Σίγουρα όχι να μπορεί με τη φανέλα να κερδίζει παιχνίδια και προκρίσεις. Γράφω για τη φανέλα επειδή με τη διαιτησία έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να καθαρίσει παιχνίδι ο Παναθηναϊκός.

Στο χθεσινό παιχνίδι η Ξάνθη ήταν που μπήκε με φούρια στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων, πίεσε και προσπάθησε να δημιουργήσει προβλήματα στο τέρμα του Κοτσόλη. Οτι δεν του έκανε κλασικές ευκαιρίες οφείλεται στην καλά οργανωμένη άμυνα των «πρασίνων» που με σχετική ευκολία τα κατάφερνε να αντιμετωπίζει την τριπλέτα των επιθετικών της ακριτικής ομάδας. Για να μην καρδιοχτυπήσεις σε τέτοια παιχνίδια πρέπει να σκοράρεις.

Το χθεσινO ήταν από τα λίγα παιχνίδια που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε καν να γίνει επικίνδυνος. Η μεσαία γραμμή ήταν εκτός χρόνου και έγινε εκτός τόπου όταν ο Μέντες αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Ο Ζέκα έτρεχε, αλλά χωρίς να τελειώνει μια προσπάθεια κι ο Μπεργκ καλά κλεισμένος δεν έβρισκε τα περιθώρια να σκοράρει ή έστω να γίνει χρήσιμος για τους συμπαίκτες του.

Ο φιλOδοξος και ικανός -όπως φαίνεται- Λουτσέσκου είχε μελετήσει το «τριφύλλι» και είχε πετύχει να αιφνιδιάσει παίρνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η Ξάνθη -κοντολογίς- συμπεριφέρθηκε σαν μεγάλη ομάδα στη Λεωφόρο. Δηλαδή είχε ένα άτυχο αποτέλεσμα στην έδρα της και ήρθε εκτός έδρας για να επιβληθεί αγωνιστικά και να προκριθεί. Τη βοήθησαν η τύχη και η αποβολή. Ναι, αλλά είχε στόχο και σχέδιο. Ο Παναθηναϊκός που είδαμε τι ακριβώς είχε, διότι δεν φάνηκε τίποτα...