Εθνικόφρονες γρηγορείτε, έρχονται οι κομμουνισταί!

Την αρχή έκανε ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ενημέρωσε τους Ελληνες πολίτες ότι έρχονται οι κομμουνιστές! Συνέχισε ο βουλευτής και πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας κ. Καλαντζής, που είπε ότι οι κουμουνιστές (που έρχονται) είναι άθεοι.

Και ολοκλήρωσε ο Μάκης Βορίδης τονίζοντας πως «πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην έρθει η Αριστερά». Για να μη μείνει καμία αμφιβολία περί του τι ακριβώς εννοούσε, έγινε επεξηγηματικός: «Οι παππούδες μας πήραν τα όπλα για να μην έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία...».

Η συγκεκριμένη «αγία τριάδα» της εθνικοφροσύνης πέρα από τη γραφικότητα των δηλώσεών της αφήνει να εννοηθεί καθαρά αυτό που σιγά σιγά όλοι καταλαβαίνουν. Πως ο φόβος δεν πιάνει κι οι πολίτες ψηφίζουν διαφορετικά από ότι ψήφιζαν μέχρι τώρα.

ΤΑ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ» των τριών προβεβλημένων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας είναι βγαλμένα από τις χειρότερες στιγμές του μετεμφυλιακού κράτους στην Ελλάδα. Είναι να απορεί κανείς με τους επικοινωνιακούς φωστήρες του κ. Σαμαρά. Επιδιώκουν να σπείρουν το δηλητήριο του διχασμού, να διαιρέσουν την κοινωνία σε εθνικόφρονες και μη, να ξύσουν ιστορικές πληγές που πήγαιναν να κλείσουν οριστικά. Με αυτό το λεξιλόγιο είχαμε να συναντηθούμε από τον καιρό της χούντας με εξαίρεση την προεκλογική περίοδο του 1981 και την ακροδεξιά ρητορική των Ράλλη και Αβέρωφ.

Μελετώντας εκείνη την περίοδο θα έπρεπε να βγάλουν συμπεράσματα οι επικοινωνιολόγοι της Νέας Δημοκρατίας. Οπως και τότε έτσι και τώρα, ο κόσμος έστρεψε την πλάτη στα εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα. Με τέτοια τακτική δεν κερδίζεις. Απλά επιχειρείς να περιορίσεις τις διαρροές, να περιορίσεις την ήττα σου. ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ και την κλασική φράση του αείμνηστου Αβέρωφ για το μαντρί, νοιάζεσαι απλά να κρατήσεις τους ψηφοφόρους σου μαντρωμένους.

Κι εδώ είναι που γίνεται ένα ακόμη λάθος. Οι ψηφοφόροι που εγκαταλείπουν τη Νέα Δημοκρατία δεν το κάνουν γιατί ξαφνικά έγιναν αριστεροί, αλλά γιατί θέλουν να βάλουν ένα φρένο στον κατήφορο, να τιμωρήσουν την κυβέρνηση που ρήμαξε τις ζωές τους. Εκτός όμως από αυτούς υπάρχουν κι εκείνοι που ακολουθούν τη Νέα Δημοκρατία ως ένα αστικό φιλελεύθερο και ευρωπαϊκό κόμμα.

Αυτοί άραγε πώς να αισθάνονται τώρα με τις εμφυλιοπολεμικές κραυγές και τα κη- ρύγματα μίσους;

ΑΠΟΚΛΕΙΩ οι κ. Γεωργιάδης και Βορίδης να μην κατανοούν ότι υπερβάλλουν και δηλητηριάζουν. Πιο πιθανό μοιάζει να αντιλαμβάνονται την επερχόμενη ήττα και να φροντίζουν για τη δική τους επόμενη μέρα μέσα στο κόμμα τους. Το οποίο, αν τους δοθεί η δυνατότητα, θα το κάνουν σαν τα πολιτικά μούτρα τους. Λαϊκίστικο, φοβικό, ακροδεξιό...