Επιστρέφει…

O Mήτρογλου, μετά από γκολ απέναντι στον Λεβαδειακό, κόλλησε κι άλλα δύο σήμερα απέναντι στον Πανιώνιο σε δύο περιπτώσεις που βρέθηκε σε θέση βολής. Αυτό δεν πάει να πει, πως σκέφτεται κανείς πως αρχίζει να πιάνει τα περσινά στάνταρ απόδοσης, γιατί αυτό είναι πολύ δύσκολο ως αδύνατο. Ωστόσο, με την βελτίωση του Μήτρογλου, που τουλάχιστον αρχίζει να κάνει τα υποτυπώδη και όλη η ομάδα του Θρύλου, που ακόμα βρίσκεται μακριά από αυτό που ο κόσμος του επιθυμεί να βλέπει.

Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν και πάλι άναρχοι, δίχως ουσία και φαντασία στο παιχνίδι τους, στο παραγωγικό κομμάτι. Με έναν Τσόρι μόνο να παλεύει και να προσπαθεί, δεν μπορεί να γίνει δουλειά απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα. Ο Ολυμπιακός ζορίστηκε και πάλι αρκετά και ευτυχώς είχε τον Μήτρογλου σε κέφια, αλλά τα πάντα ξεκινούν από τις δημιουργίες. Για να μπορεί ο στράικερ του Θρύλου ή οποιοσδήποτε άλλος παίζει στη θέση του, να σκοράρουν αρκετές φορές, θα πρέπει να βγαίνουν καθαρές ευκαιρίες.

Πλην Τσόρι και στο ματς απέναντι στους Νεοσμυρνιώτες, από άλλους ποδοσφαιριστές δεν βγήκαν. Με τον Μανιάτη ειδικά να χαλάει και να καταστρέφει πολλές επιθέσεις του Θρύλου, γιατί προσπαθεί να κάνει μια δουλειά που δεν γνωρίζει. Και αυτό του κοστίζει πολύ στην απόδοση του και σε άλλα καθήκοντα μέσα στο γήπεδο.

Επιπλέον κάτι που θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όσους παίκτες το κάνουν αυτό και όχι μόνο αυτοί που θ’ αναφέρω είναι το εξής: Ουδείς σε καμία ομάδα, δικαιούται να διαλέγει παιχνίδια και να θεωρεί πως ένα παιχνίδι είναι σοβαρότερο από κάποιο άλλο που δεν το αντιμετωπίζουν και πολύ σωστά. Κασάμι και Αφελάι δεν κατανοήσουν σύντομα αυτό το πράγμα, θα πρέπει να κάτσουν στον πάγκο, ώσπου να το συνειδητοποιήσουν…