Δώστε το στον Τσόρι...

ΕΝΑΣ ΤΣΟΡΙ μπορεί να κάνει τη διαφορά. Συνήθως  με μία ασίστ. Χτες με άψογο κοντρόλ και σουτ στη γωνία.
Με το αριστερό παρακαλώ που θεωρητικά είναι το κακό πόδι του.
ΜΕΤΑ τη νίκη επί του Αστέρα, ο Ολυμπιακός αγκάλιασε το 42ο. Προτείνω να αφιερωθεί στον Τσόρι προς τιμήν του, γιατί έτσι και τα
βάλουμε κάτω θα φανεί καθαρά ότι το μισό το παίρνει μόνος του. Και σκοράρει και πασάρει και εμπνέει.

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ πόσο καλύτερα θα ήταν για τον Ολυμπιακό αν είχε έρθει στον Πειραιά δύο-τρία χρόνια νωρίτερα. Μελαγχολική σκέψη
αλλά κάνω μια άλλη αισιόδοξη: Σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα για τον Ολυμπιακό αν του χρόνου έχει πίσω του έναν
αμυντικό χαφ να δαγκώνει και μπροστά του δύο εξτρέμ να φυσάνε. Προσοχή στις παρεξηγήσεις: Εντάξει ο αμυντικός χαφ να μην είναι σαν
τον Τουρέ και τον Καρεμπέ. Να είναι, ρε παιδί μου, σαν τον Στολτίδη. Και οι εξτρέμ να μην είναι σαν τον Τζόρτζεβιτς και τον Μιραλάς. Να
είναι σαν τον Κάμπελ και τον Γιαννακόπουλο. Ετσι σκέφτεται, αγαπητοί μου αναγνώστες, ο αγνός και τίμιος γαύρος.
Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις κλάψες του «αιώνιου» για τον Δασκαλόπουλο και αναρωτιέται γιατί ο Αφελάι που κάνει ένα σκασμό λεφτά
δεν «βγάζει» τη σπιρτάδα και την ταχύτητα του Μαρσελίνιο...

Παρεμπιπτόντως, ο Αφελάι έπαιξε στα ίσια τον δεξιό μπακ του Αστέρα, τον νίκησε στο σπριντ και σέρβιρε στον Τσόρι για να γίνει το 1-0. Να
τα λέμε και αυτά όπως και το ότι υπήρξαν στιγμές χθες που οι οπαδοί γιούχαραν την ομάδα.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ δίκαιος, στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Το ίδιο συνέβη
και προς το τέλος με το δίδυμο Χάρα-Μπενίτες μπροστά. Τώρα που το 42ο πάει για την τροπαιοθήκη τέτοια πειράματα τα γουστάρουμε...