Ο έλεγχος των παικτών του Ολυμπιακού

Κάθε τέλος σεζόν είναι η ώρα των… βαθμών για κάθε μαθητή. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τις ομάδες, που καλούνται να κάνουν ταμείο και να αξιολογήσουν την παρουσία των παικτών τους. Ο Ολυμπιακός έκλεισε τη χρονιά κατακτώντας δια περιπάτου το πρωτάθλημα, σημείωσε την επιτυχία της πρόκρισης στους «16» του Champions League κι άγγιξε την υπέρβαση φτάνοντας κοντά στα προημιτελικά, αλλά η τελευταία γεύση ήταν πικρή με τον αποκλεισμό από τη Μαν. Γιουνάιτεντ και τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Το www.sport-fm.gr σε ρόλο… καθηγητή αξιολογεί την πορεία των παικτών της ομάδας:

Ρομπέρτο: Καταπληκτική χρονιά από τον Ισπανό γκολκίπερ, που ήταν ίσως ο πιο σταθερός και πολύτιμος παίκτης της ομάδας. Έλαμψε στο Champions League, αποτέλεσε από τις βασικές αιτίες της πρόκρισης στους «16» και ελάχιστες φορές υπέπεσε σε λάθη. Μεγάλη κίνηση η αγορά των δικαιωμάτων του από την Ατλέτικο Μαδρίτης έναντι περίπου 6 εκατ. ευρώ.

Μπάλας Μέγιερι: Είχε την ατυχία να βρεθεί στη σκιά του Ρομπέρτο. Μοιραία έχασε τη θέση του, αφού ο βασικός ανταγωνιστής του είχε εξ αρχής την εμπιστοσύνη του Μίτσελ και δεν την πρόδωσε ποτέ. Πάντως πήρε τις ευκαιρίες του στο Κύπελλο και δεν απογοήτευσε, ενώ δεν φέρει ευθύνη για τα δύο γκολ του ΠΑΟΚ στα ημιτελικά.

Κώστας Μανωλάς: Ο πιο σταθερός σε απόδοση αμυντικός του Ολυμπιακού. Διέπρεψε στο Champions League, μπήκε στο μάτι αρκετών ομάδων με τις εμφανίσεις του και πέρα από τα αμυντικά του καθήκοντα παρουσίασε και αρετές στο σκοράρισμα πετυχαίνοντας πέντε γκολ. Λίγες οι κακές εμφανίσεις του με αποκορύφωμα στο ντέρμπι του «Καραϊσκάκη» με τον Παναθηναϊκό.

Δημήτρης Σιόβας: Συνέθεσε ένα πολύ αποτελεσματικό δίδυμο με τον Μανωλά, έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις σε πρωτάθλημα και Champions League, αλλά ο τραυματισμός του «έκοψε» τη σεζόν στη μέση για τον ίδιο και αποδείχτηκε πως στοίχισε και στην ομάδα του.

Αβραάμ Παπαδόπουλος: Πασχίζει ακόμη να επανέλθει στα προ τραυματισμού στάνταρ απόδοσής του. Δεν ήταν κακός σε όσα παιχνίδια κλήθηκε να προσφέρει, αλλά δεν συγκρίνεται η παρουσία του με αυτή πριν να τραυματιστεί στο Euro 2012.

Ιβάν Μαρκάνο: Ήρθε σαν λύση ανάγκης όταν χρειάστηκε να αποκτηθεί επειγόντως ένας αμυντικός μετά τον τραυματισμό του Σιόβα. Δεν δοκιμάστηκε καθόλου σαν αριστερό μπακ, θέση στην οποία κατά βάση έπαιξε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα. Δεν χρειάστηκε χρόνο προσαρμογής, έκανε αρκετά καλά παιχνίδια, με αποκορύφωμα αυτό στην ιστορική νίκη με 2-0 επί της Μαν. Γιουνάιτεντ, αλλά είχε και άτυχες στιγμές. Το πολύ ψηλό κασέ του είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να παραμείνει στο λιμάνι.

Τάσος Παπάζογλου: Δεν πήρε πολλές ευκαιρίες κι αυτές που πήρε ήταν όχι στη φυσική του θέση, αλλά σαν δεξί μπακ. Φιλότιμος πάντα, όποτε κλήθηκε βοήθησε αλλά ήταν εμφανώς εκτός βασικών πλάνων του Μίτσελ. Πάντως ο Ισπανός άσκησε βέτο στην παραχώρησή του με τη μορφή δανεισμού όταν τον ζητούσαν οι… μισές ομάδες της Σούπερ Λίγκας.

Μιγκέλ Τόρες: Πραγματική απογοήτευση. Αποκτήθηκε σαν ένας πασπαρτού για την άμυνα, αλλά οι συνεχείς τραυματισμοί δεν τον βοήθησαν να προσφέρει καθόλου.

Λεάντρο Σαλίνο: Καλή σεζόν για τον Βραζιλιάνο μπακ. Πήρε τη φανέλα σπίτι του, αν και δεν είχε ουσιαστικό ανταγωνισμό. Διακρίθηκε ανασταλτικά και δημιουργικά, ήταν σταθερά καλός στο Champions League και ικανοποίησε.

Χοσέ Χολέμπας: Ο καλός Χολέμπας ανεβάζει επίπεδο τον Ολυμπιακό. Και ήταν μεγάλα τα διαστήματα της φετινής σεζόν που ο ομογενής μπακ ήταν πολύ καλός, αν και πολλοί θα τον περίμεναν απογοητευμένο μετά το ναυάγιο της μεταγραφής του στο εξωτερικό. Ο… φόβος του Μπονγκ για τη θέση του τον κράτησε σε εγρήγορση κι αν εξαιρεθούν οι τραυματισμοί που αντιμετώπισε ήταν από τους διακριθέντες της σεζόν.

Γκαετάν Μπονγκ: Η έλλειψη σταθερότητας ήταν το βασικό του πρόβλημα. Υπήρχαν παιχνίδια που ήταν άριστος κι άλλα που αποτελούσε πηγή κινδύνου. Χρησιμοποιήθηκε ακόμη και σαν στόπερ, αλλά μάλλον το πείραμα απέτυχε. Δεν κατάφερε να κερδίσει τον Χολέμπας για την ενδεκάδα.

Γιάννης Μανιάτης: Ο πιο σταθερός σε απόδοση παίκτης στη μεσαία γραμμή. Μπορεί να μην ξεχωρίζει πάντα, αλλά κάνει αθόρυβα πολλές δουλειές και από αυτόν ξεκινούσε πάντα καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν το δίδυμο στα αμυντικά χαφ. Αν έλειπαν και κάποιες στιγμές εκνευρισμού που επηρεάζουν και την απόδοσή του, θα ήταν ακόμη καλύτερος.

Ανδρέας Σάμαρης: Μοιρασμένες οι εντυπώσεις για τον νεαρό μέσο. Κατάφερε να ξεχωρίσει στο πρώτο μισό της σεζόν κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις σε πρωτάθλημα και Champions League, αλλά στη συνέχεια παρουσίασε κάμψη κι έχασε τη θέση του. Πάντως άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία να καθιερωθεί και ο Ολυμπιακός μπορεί να περιμένει πολλά περισσότερα από αυτόν στο μέλλον.

Ντελβίν Εντινγκά: Πέρασε απαρατήρητος στο πρώτο μισό της περιόδου, αφού το δίδυμο Μανιάτη-Σάμαρη δεν «έσπαγε» με τίποτα. Το ντεφορμάρισμα του δεύτερου και η ανάγκη για έναν πιο αμυντικογενή μέσο στα παιχνίδια με τη Μαν. Γιουνάιτεντ τον έφερε στην ενδεκάδα και ήταν από τους πιο συνεπείς παίκτες του Ολυμπιακού το 2014. Ασφαλώς και οι «ερυθρόλευκοι» θα τον ήθελαν και για την επόμενη σεζόν, αλλά… ανήκει αλλού.

Πελέ: Εντυπωσίασε στο πρώτο μισό της περιόδου στον Εργοτέλη και κέρδισε την «προαγωγή» στον Ολυμπιακό. Όμως τις λίγες ευκαιρίες που πήρε δεν τις εκμεταλλεύτηκε και θα πρέπει να παλέψει πολύ για να πείσει πως μπορεί να αποτελέσει έστω και μια λύση για τον πάγκο.

Πάουλο Μασάντο: Μετριότατος και πάλι. Σε καμία περίπτωση δεν έχει δικαιώσει τα χρήματα που δαπανήθηκαν πέρσι για την απόκτησή του. Δεν έχει καταφέρει να βρει ρόλο και θέση στην ομάδα κι απλώς έκανε κάποιες καλές εμφανίσεις σε εύκολα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Νταβίντ Φουστέρ: Πάντα αθόρυβος, πάντα χρήσιμος. Μπορεί να μην έλαμψε, αλλά ο καλός Φουστέρ απέδειξε σε μεγάλα ματς πόσο αναγκαίος είναι για τον Ολυμπιακό. Αν δεν είχε και τους τραυματισμούς που δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό, θα είχε προσφέρει ακόμη περισσότερα.

Αριέλ Ιμπαγάσα: Έπαιξε σε μόλις 13 ματς και υπήρξαν στιγμές που «δίδαξε» πόσο απλό και ταυτόχρονα όμορφο μπορεί να κάνει το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Όμως τα χρόνια έχουν περάσει, τα μυϊκά προβλήματα έκαναν συχνά-πυκνά την εμφάνισή τους και ο μικρός αλλά θαυματουργός «Κάνιο» οδεύει προς το τέλος της καριέρας του.

Τσόρι Ντομίνγκες: Από τους κορυφαίους της σεζόν για τον Ολυμπιακό. Η ποιότητά του είναι πασιφανής με γυμνό μάτι, ηγήθηκε της ομάδας του σε πρωτάθλημα και κυρίως Champions League, πρόσφερε ηρεμία, ανάσες στην άμυνα, δημιουργία και γκολ. Μια απόλυτα πετυχημένη μεταγραφή.

Βλάντιμιρ Βάις: Το καταπληκτικό γκολ του στην πρεμιέρα του Champions League γέννησε προσδοκίες. Όμως όπως συνέβη και στην εξέλιξη του ίδιου αγώνα, η συνέχεια ήταν απογοητευτική. Δεν πρόσφερε τίποτα, έμοιαζε να παίζει περισσότερο για τον εαυτό του, δεν βρήκε ρόλο και ο Ολυμπιακός σωστά έπραξε και τον ξεφορτώθηκε εισπράττοντας μάλιστα κι ένα πολύ καλό ποσό από τους Άραβες. Το ξέσπασμά του κατά του Μίτσελ μέσω social media απλώς δικαίωσε τους «ερυθρόλευκους» για την επιλογή τους.

Τζόελ Κάμπελ: Λίρα εκατό ο νεαρός Κοσταρικανός. Ο Ολυμπιακός βρήκε το «έμβολο» που έψαχνε από τα δεξιά, έναν παίκτη που έβγαλε ασίστ, πέτυχε πολλά γκολ και ήταν πολύ καλός τακτικά. Αν καταφέρει να τον κρατήσει, θα είναι τεράστια υπόθεση, αλλά ο τελευταίος λόγος ανήκει στην Άρσεναλ.

Ερνάν Πέρες: Παρουσίασε ψήγματα της κλάσης του αναστατώνοντας τις αντίπαλες άμυνες από τα αριστερά. Η παρουσία του κρίνεται θετική, αλλά δυστυχώς η φήμη που τον συνόδευε για την ευπάθεια στα γόνατά του επιβεβαιώθηκε με τον χειρότερο για τον ίδιο τρόπο.

Χαβιέρ Σαβιόλα: Σίγουρα στον Ολυμπιακό περίμεναν περισσότερα από το μεγαλύτερο όνομα που απέκτησαν το περασμένο καλοκαίρι. Ξεκίνησε τη σεζόν ως μοναδικός σέντερ φορ, έδειξε ότι δεν μπορεί να προσφέρει, ενώ όταν ο Μήτρογλου καθιερώθηκε εκεί μοιραία οπισθοχώρησε, αλλά και πάλι ο Τσόρι φάνηκε πιο αποτελεσματικός για τη θέση. Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να βοηθήσει στο δεύτερο μισό της περιόδου. Για την κλάση του δεν αμφιβάλει κανείς, αλλά πρέπει να βρει το ρόλο του στην ομάδα.

Κώστας Μήτρογλου: Εκπληκτική σεζόν για τον διεθνή φορ, μέχρι να τον… ματιάσουν. Καθιερώθηκε, φόρτωσε με γκολ τις αντίπαλες εστίες σε πρωτάθλημα, Champions League και προκριματικά Μουντιάλ, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά, μοσχοπουλήθηκε και έκτοτε… αγνοείται. Πάντως έστω και με μισή σεζόν έχει τεράστιο μερίδιο στις φετινές επιτυχίες του Ολυμπιακού.

Νέλσον Βαλντές: Ήρθε για να καλύψει το κενό του Μήτρογλου, πέτυχε κάποια γκολ, έδειξε πάθος, αλλά η σύγκριση με τον προκάτοχό του ήταν δύσκολο να τον βγάλει νικητή. Με καλές και κακές στιγμές η πορεία του στο σύντομο διάστημα που έπαιξε στην ομάδα.

Μάρκο Σέποβιτς: Σε κάποιες εξάρσεις του έδειξε ότι διαθέτει ταλέντο. Όμως γενικά κινήθηκε σε ρηχά νερά και δεν έπεισε απόλυτα πως μπορεί να είναι έστω και δεύτερη ή τρίτη λύση από τον πάγκο για τη θέση του σέντερ φορ στον Ολυμπιακό.

Μάικλ Ολαϊτάν: Ο μεγάλος άτυχος του φετινού Ολυμπιακού. Όποτε μπήκε σαν αλλαγή βοήθησε, όταν κλήθηκε να καλύψει το κενό του Μήτρογλου τα πήγε περίφημα, αλλά η κατάρρευσή του στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν ένα σοκ για όλους. Το σημαντικό είναι να είναι υγιής και το ποδόσφαιρο έρχεται σε δεύτερη μοίρα, αλλά αν αυτό το πρόβλημα τού στερήσει την καριέρα του θα είναι πραγματικά πολύ κρίμα για ένα αυθεντικό ταλέντο.