Διώξτε τον, να ησυχάσουμε....

Η ήττα του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι ήταν μία πικρή ήττα διότι η εντύπωση που έμεινε σε όλους είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε από μία ομάδα, η οποία δεν είναι καλύτερη του. Οπως σχεδόν πάντα συμβαίνει στην Ελλάδα σε αυτές τις περιπτώσεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα γίνεται αιτία για να αρχίσουν να γίνονται συζητήσεις που κινούνται στα όρια του παραλογισμού. Οσο πιο ανυπόφορο είναι ένα αποτέλεσμα τόσο πιο τρελά είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν.

Εκτός λογικής λογικές

Το πλέον παράλογο (αλλά όχι το μόνο…) που ακούστηκε είναι ότι ο  Πέδρο Μάρτινς έπρεπε να βγάλει από το παιχνίδι το κιτρινισμένο από το πρώτο ημίχρονο Μπενζιά και να χρησιμοποιήσει κάποιον άλλο στη θέση του για να μην προκύψει η αποβολή του Αλγερινού. Για να καταλάβετε πόσο εκτός ποδοσφαιρικής λογικής είναι αυτού του τύπου οι παρατηρήσεις θα σας πω κάτι απλό. Στα παιχνίδια αυτής της αγωνιστικής στο Τσάμπιονς λιγκ συνολικά 19 ποδοσφαιριστές είδαν την κίτρινη κάρτα στο πρώτο ημίχρονο: οκτώ την Τρίτη και έντεκα την Τετάρτη. Κανείς δεν έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Οι συνολικά οκτώ που αντικαταστάθηκαν βγήκαν από το γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο – φυσικά κανείς πριν το 55΄, το λεπτό δηλαδή που ο Μπενζιά αποβλήθηκε. Πώς μπορείς να ζητάς από τον Μάρτινς να κάνει κάτι που δεν συνηθίζει κανένας προπονητής στον κόσμο πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω επίσης πως γίνεται να συζητάς σοβαρά ότι όταν αποβλήθηκε ο Μπενζιά έπρεπε να μπει ο Γκιγιέρμε. Αυτά μπορεί να τα λες μόνο αν δεν έχεις δει το ματς. Ο Αστέρας έπαιζε από το πλάι και μόνο. Το μόνο σχήμα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είναι το 4-4-1, που σου δίνει μια κάλυψη του γηπέδου. Η είσοδος του Ποντένσε εξασφάλιζε και την ισορροπία του σχήματος αλλά έδινε και την δυνατότητα να δημιουργηθεί κάποια φάση – πράγμα που έγινε: ο Πορτογάλος δίνει στον Μεριά την ασίστ στο 85΄. Αν ο Τυνήσιος αστοχεί, δεν φταίει ο προπονητής. Αν ο Μπενζιά αποβάλλεται επίσης δεν φταίει ο προπονητής. Και αν στα δυο κόρνερ του τέλους ο Σεμέδο δεν βρίσκει τη μπάλα επίσης δεν φταίει ο προπονητής. Ο προπονητής θα έφταιγε αν η ομάδα που παρουσίασε μετά το εκτεταμένο rotation έμπαινε στο γήπεδο κι έχανε με 2-0 στο 30΄. Τότε όντως θα έπρεπε να απολογηθεί και να εξηγήσει τις επιλογές του – αλλά δεν συνέβη τίποτα τέτοιο.



Εγώ νομίζω ότι ο Μαρτίνς ακριβώς επειδή έχει περισσότερους παίκτες από όσους χρειάζεται κάνει κάτι απλό: κοιτάζει την απόδοση όλων στο προηγούμενο ματς – επιβραβεύει και συνετίζει. Παίζουν οι παίκτες καλά με την Τότεναμ; Ξαναπαίζουν και με τον ΠΑΟ. Δεν παίζουν καλά με τον ΠΑΟ και τη Λαμία; Δεν ξεκινάνε στο Βελιγράδι. Λυπάμαι αλλά ο Ποντένσε, ο Βαλμπουενά, ο Γκιγιέρμε και ο Ομάρ – ίσως και εξαιτίας της κούρασης ήταν από τους χειρότερους με τη Λαμία με την οποία επίσης έγινε rotation. Θα μπορούσε να τους έχει αφήσει έξω κι αυτούς; Πιθανόν. Αλλά τη Λαμία ο Ολυμπιακός την κέρδισε με αυτούς παρόντες ανοίγοντας το σκορ στο 60΄κι όχι με τρία γκολ στο πρώτο ημίχρονο.

Ψύχωση και επίγνωση

Εχει ψύχωση ο Ολυμπιακός με το πρωτάθλημα κι ο Μαρτίνς πρέπει να σκέφτεται τα ματς στην Ελλάδα ίσως και πιο πολύ από τα ευρωπαϊκά ματς; Ναι έχει – για την ακρίβεια έχουν οι οπαδοί του, τουλάχιστον η συντριπτική τους πλειοψηφία. Είναι αλήθεια ότι το πρωτάθλημα έχει play off αλλά δεν μιλάμε για ένα κανονικό πρωτάθλημα: μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που αν ο Ολυμπιακός μπει στα play off με πέντε βαθμούς λιγότερους από τον πρώτο δεν το κερδίζει ποτέ γιατί αυτόν στην Ξάνθη, στη Λαμία, στον Περιστέρι, στον Αγρίνιο κτλ τον περιμένουν με το μαχαίρι στα δόντια κι όχι για να κάνει παρέλαση. Είναι ένα πρωτάθλημα στο οποίο στο ματς με τη Λαμία (στο 0-0) δεν του δώσανε δυο πέναλτι, στο ματς με τον ΠΑΟ του δώσανε δυο εναντίον του, στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ήταν γνωστό ότι ο Σιδηρόπουλος θα διευθύνει το ματς από τη Δευτέρα και στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ παράγοντες σουλάτσαραν ανενόχλητοι και την έπεσαν στους διαιτητές – θυμίζω πως για κάτι ανάλογο πριν πέντε χρόνια ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Σάββας Θεοδωρίδης πέρασαν από δίκη, ενώ τώρα απλά γελάμε στην ιδέα ότι κάποιοι βρίζανε τους Ελβετούς στα ελληνικά. Θέλω να πω ότι ένα τέτοιο πρωτάθλημα το κερδίζεις μόνο αν δεν πετάξεις βαθμούς: το να είσαι (αν είσαι…) απλά καλύτερος από ομάδες που στην Ευρώπη τα κάνανε θάλασσα (γιατί οι διαιτητές δεν είναι Ελληνες και γιατί οι παράγοντες δεν κάνουν ντου) δεν σημαίνει τίποτα.

Δεν πάει με το σταυρό στο χέρι ο Ολυμπιακός, αλλά σίγουρα δεν ξέρει τους διαιτητές του από τη Δευτέρα – να το έχετε στα υπόψιν σας. Οπότε πιο πολύ και από ψύχωση αυτό που έχει ο προπονητής του είναι επίγνωση της δυσκολίας – το αν θα τα καταφέρει κανείς δεν το ξέρει.

Η δουλειά και η κουταμάρα

Αυτό που εγώ ξέρω πάντως είναι ότι ο άνθρωπος δουλεύει σε ένα απερίγραπτο περιβάλλον. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς μετά από 21 παιγνίδια στη σειρά και δεν υπήρξε για τον ίδιο η παραμικρή κατανόηση. Ας πούμε ότι τα έκανε όλα λάθος. Και λοιπόν; Αθωώνει αυτό τον Μπενζιά για την απερίγραπτη κουταμάρα; Η απάντηση είναι δυστυχώς ναι. Διότι, στον Ολυμπιακό ειδικά, υπάρχει ένα πλήθος εκπαιδευμένο που ζητά σε κάθε ήττα το κεφάλι του προπονητή, ακόμα κι αν δεν ξέρει ποια είναι η δουλειά του. Ολοι αυτοί (μεταξύ των οποίων υπάρχουν και δημοσιογράφοι και παλαίμαχοι και διοικητικοί παράγοντες και ό,τι φανταστείς – μακάρι να ήταν μόνο οι οπαδοί) αντιλαμβάνονται τον προπονητή ως κάτι αναλώσιμο: ένα τύπο που υπάρχει για να τον διώξουν κάποια στιγμή και να φέρουν ένα Τάκη, ένα Μάκη κι ένα Σάκη κι όποιον άλλο υπάρχει διαθέσιμος και είναι πιο κοντά στη λογική τους. Όχι ότι αυτόν θα του συμπαρασταθούν: κι αυτόν θα τον «σταυρώσουν». Αλλά αυτός δεν τους ενοχλεί τόσο, γιατί τον καταλαβαίνουν, ενώ όποιον ως προπονητής δουλεύει και συμπεριφέρεται δεν τον μπορούν. Κανείς δεν θέλει ένα δάσκαλο όταν πιστεύει ότι τα ξέρει όλα.

  

Είναι ανώφελο

Ας τον διώξουν λοιπόν τον Μαρτίνς να επιστρέψει η κανονικότητα. Είναι ανώφελο να κρατάς κάποιον όταν σε κάθε στραβοπάτημα πιστεύεις ότι φταίει αυτός κι όταν επιτρέπεις να καλλιεργείται η βεβαιότητα ότι ένας άλλος θα τα είχε κάνει καλύτερα – π.χ θα κέρδιζε τον ΠΑΟ κάνοντας rotation και θα κέρδιζε και τον Αστέρα χωρίς να το κάνει – άσε που θα φρόντιζε μετά την αποβολή του Μπενζιά να παίξει ο Ολυμπιακός με 12 παίκτες. Ας τον διώξουν τον Πορτογάλο που δυο χρόνια πέρασε τα ευρωπαϊκά προκριματικά (τα κατάφερε δηλαδή σε διοργανώσεις αληθινού ποδοσφαίρου) κι ας φέρουν όλους τους Τάκηδες και τους Σάκηδες που είναι διαθέσιμοι. Ακόμα καλύτερα ας φροντίσουν ο Ολυμπιακός να διοικείται από ένα κονκλάβιο αναλυτών που θα αποφασίζουν για το rotation – αν και το ιδανικό θα ήταν ενδεκάδα και αλλαγές να γίνονται με ψηφοφορίες στα social media. Αυτό θα ήταν τέλειο.

Απλά δεν γίνεται

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ο προπονητής του: είναι ότι ο προπονητής του πρέπει συνέχεια να κερδίζει για να μπορεί να δουλεύει – πράγμα που απλά δεν γίνεται. Είναι πανεύκολο να διώξεις τον Μαρτίνς: μην ανησυχείτε όσοι φωνάζετε, η μέρα είναι κοντά. Το δύσκολο είναι να στηρίζεις ένα προπονητή, να προσπαθείς να καταλάβεις τη λογική του, να σέβεσαι τη δυσκολία της δουλειάς του, να χαίρεσαι με αυτή γιατί αγαπάς το ποδόσφαιρο. Και δεν υπάρχει κανένας προπονητής που κερδίζει συνέχεια: αν νομίζεις ότι ένας τέτοιος υπάρχει, είναι γιατί αγαπάς τις νίκες κι όχι το ποδόσφαιρο…