«Αυλαία» για τη Βούλα Ζουμπουλάκη!

Μία μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου, η Βούλα Ζουμπουλάκη, αναχώρησε για τη συνοικία των ονείρων. Ηθοποιός με φίνα χαρακτηριστικά στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, αλλά και έξω από αυτές, διέγραψε λαμπρή καλλιτεχνική και κοινωνική πορεία για τουλάχιστον πέντε δεκαετίες.

Το απόγευμα της Δευτέρας, η αγαπημένη σύζυγος, συμπρωταγωνίστρια και συνθιασάρχης του Δημήτρη Μυράτ στο Θέατρο Αθηνών, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών.

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους της καριέρας της (κάτι που την εκνεύριζε) ήταν της Αννέτας, της «φίλης» της Μελίνας Μερκούρη στη «Στέλλα» (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη όπου τραγούδησε το «Εφτά τραγούδια θα σου πω» αφήνοντας το δικό της σημάδι στον χώρο του θεάματος.

Γεννημένη στο Κάιρο, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1929, η Βούλα Ζουμπουλάκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πρώτα εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1952 και δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στη πρόζα.

Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλο, «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φόκνερ και «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς.

Μαζί με τον σύζυγό της Δημήτρη Μυράτ πρωταγωνίστησε σε ένα πλούσιο κλασικό ρεπερτόριο στη σκηνή του Θεάτρου Αθηνών.

Εκτός από τη «Στέλλα» (1955), η Βούλα Ζουμπουλάκη συμμετείχε σε εννέα ακόμη κινηματογραφικές ταινίες:

«Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής» (1959), «Είμαι αθώος» (1960), «Η Αθήνα τη νύχτα (1962) (όπου έχουν καταγραφεί σε φιλμ σκηνές από την θρυλική παράστασή της “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”), «Ίλιγγος» (1963), «Διωγμός» (1964), «Όχι, κύριε Τζόνσον» (1965), «Σύντομο διάλειμμα» (1966).

Η τελευταία εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη ήταν στην ταινία «Οι Αθηναίοι» (1990) του Γιάννη Αλεξάκη, ερμηνεία για την οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β’ ρόλου.

Στις ελάχιστες τηλεοπτικές παρουσίες της ήταν στο σίριαλ «Πορφύρα και αίμα» (1978 – 1979)  του Νίκου Φώσκολου.

Τον Δεκέμβριο του 2013 έκανε μια σπάνια, και τελευταία, όπως αποδείχθηκε, δημόσια εμφάνιση, στην εκδήλωση για την έκδοση του βιβλίου «Έλληνες Σκηνοθέτες του 20ού αιώνα» του Θανάση Νιάρχου, στο Εθνικό Θέατρο.

Την περυσινή, όμως χρονιά, (2014), υπέστη οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό από το οποίο δεν συνήλθε, εντελώς, ποτέ.

Ο ύστατος αποχαιρετισμός στην αριστοκρατική Ελληνίδα, Βούλα Ζουμπουλάκη, θα ειπωθεί την Παρασκευή, 11 Σεπτεμβρίου (4 μ.μ.), από το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.

Εμείς ας θυμηθούμε το τραγούδι «Εφτά Τραγούδια Θα Σου Πω» του Μάνου Χατζηδάκι από την «Στέλλα» όπως το ερμήνευσε η αστραφτερή μεγάλη κυρία του θεάτρου και του κινηματογράφου :

https://www.youtube.com/watch?v=LD2NamE904U