Το ΔΝΤ παραδέχεται πως απέτυχε με τις μειώσεις μισθών στην Ελλάδα!

Η προσαρμογή της οικονομίας της Ευρωζώνης δεν είναι «ισορροπημένη» και για να γίνει πιο ισχυρή πρέπει να προωθηθούν οι επενδύσεις στις πιστώτριες χώρες και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλες τις οικονομίες της για να αυξηθεί η παραγωγικότητα, σημειώνει άρθρο που δημοσίευσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο "blog" του, iMFdirect. η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στις χρεώστριες χώρες συνοδεύθηκε από τη μείωση της εγχώριας ζήτησης και την αύξηση της ανεργίας και αυτό εγείρει το ερώτημα για τη βιωσιμότητά της

Το άρθρο αναφέρει ότι οι μεγάλες βελτιώσεις στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών που κατέγραψαν στη διάρκεια της κρίσης οι χρεώστριες χώρες της Ευρωζώνης - όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Ισπανία - οφείλονται κυρίως στη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, η οποία με τη σειρά της προέκυψε στην περίπτωση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας από περίπου ίσες μειώσεις των μισθών και της απασχόλησης, ενώ στην περίπτωση της Ισπανίας προήλθε από τη μείωση της απασχόλησης. Με άλλα λόγια, σημειώνει το άρθρο, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στις χρεώστριες χώρες συνοδεύθηκε από τη μείωση της εγχώριας ζήτησης και την αύξηση της ανεργίας και αυτό εγείρει το ερώτημα για τη βιωσιμότητά της.

Από την άλλη πλευρά, πολλές πιστώτριες χώρες της Ευρωζώνης εμφανίζουν στη διάρκεια της κρίσης μεγάλα και συνεχή πλεονάσματα στα ισοζύγια εξωτερικών πληρωμών τους, τα οποία προκύπτουν τόσο από την αύξηση των αποταμιεύσεων όσο και από τη μείωση των επενδύσεων τους. Τόσο η ιδιωτική όσο και η δημόσια αποταμίευση αυξήθηκε στη Γερμανία την περασμένη δεκαετία, οδηγώντας σε μία αύξηση της συνολικής αποταμίευσης κατά 4% του ΑΕΠ, αναφέρουν οι συντάκτες του άρθρου, ενώ οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά περίπου 3% του ΑΕΠ (από 20% το 2001 στο 17% το 2012). Στην Ολλανδία, μειώθηκαν και η αποταμίευση και οι επενδύσεις, αλλά οι τελευταίες μειώθηκαν περισσότερο (από 21% του ΑΕΠ το 2001 στο 17% το 2012).

Τα μεγάλα και διαρκή πλεονάσματα των πιστωτριών χωρών συμβάλλουν στην ενίσχυση της ισοτιμίας του ευρώ, κάνοντας δυσκολότερη την προσαρμογή των χρεωστριών οικονομιών της Ευρωζώνης, αναφέρει το άρθρο, προσθέτοντας ότι το ισχυρότερο ευρώ διογκώνει το κενό εξωτερικής ανταγωνιστικότητας που αντιμετωπίζουν οι χρεώστριες χώρες και συμβάλλει επίσης στον πολύ χαμηλό πληθωρισμό της Ευρωζώνης.

Συνολικά, καταλήγουν οι συντάκτες του άρθρου, τα χαρακτηριστικά αυτά υποδηλώνουν μία «μη ισορροπημένη» προσαρμογή , καθώς αυτή φαίνεται να βασίζεται κυρίως στην αναιμική εγχώρια ζήτηση στις χρεώστριες χώρες και την περιορισμένη εγχώρια ζήτηση στις πιστώτριες χώρες. Η αύξηση των επενδύσεων στις πιστώτριες χώρες και η προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών για την αύξηση της παραγωγικότητας σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης θα αυξήσει τον δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης σε όλη την περιοχή και θα βοηθήσει να κλείσουν ταχύτερα τα παραγωγικά κενά.