Με δύο στην κορυφή

Καμία φορά ψάχνεις να βρεις λύσεις σε προβλήματα και ενώ αυτές είναι μπροστά σου εσύ σφυρίζεις αδιάφορα. Σε συνέχεια των όσων λέγαμε και χθες για το ματς στην Κέρκυρα λέω πως το διάστημα 46’-70’ είναι σπουδαίος οδηγός για το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Ολυμπιακός είναι συνέχεια στην περιοχή του αντιπάλου. Έχει βάλει τρία γκολ, έχει χάσει δυο – τρεις σπουδαίες ευκαιρίες και μεταξύ άλλων έχει κι ένα δοκάρι στο σουτ του Ρομαό.

Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόλυτη αυτή κυριαρχία του Ολυμπιακού εδραιώθηκε όταν στο γήπεδο πάτησαν δύο σέντερ φορ. Με το που πήγε ο Τζούρτζεβιτς δίπλα στον Ανσαριφάρντ η άμυνα της Κέρκυρας έπαθε κλακάζ. Κι έρχομαι και ρωτάω τώρα εγώ: γιατί, ρε μάγκες, πρέπει να πηγαίνει το ματς για στράβωμα για να κάνουμε το λογικό; Τι δηλαδή; Φοβόμαστε την Κέρκυρα και τις ομάδες αναλόγου επιπέδου και δουλεύουμε πάντα με συστήματα με έναν σέντερ φορ;

Ούτε δέχομαι τη δικαιολογία ότι η ομάδα έχει μάθει να παίζει με έναν σέντερ φορ και δεν μπορείς να την ανακατέψεις. Να μάθει να δουλεύει και με 2 μπροστά για να γίνεται της Κέρκυρας από το ξεκίνημα των αγώνων. Και να μην περιμένουμε το δεύτερο ημίχρονο για να πάρουν μπρος οι μηχανές. Άσε που είναι και το άλλο… Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός φέτος ψωμί από την άμυνά του δεν πρόκειται να βγάλει. Δεν είναι ομάδα που μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά, κάτι που αποδεικνύεται ότι σε πολύ λίγα ματς έχει καταφέρει να κρατήσει το μηδέν στην  άμυνα.

Ε, λοιπόν, ας μην παραμυθιάζεται ότι μπορεί να πάρει τα επόμενα ματς και να μείνει στην κορυφή του πρωταθλήματος με όπλο την ανασταλτική του λειτουργία. Στην επίθεσή του πρέπει να στηριχτεί, άρα πρέπει να παίζει – κυρίως αυτά τα παιχνίδια σαν το ματς με την Κέρκυρα – με πολύ πιο επιθετικά σχήματα απ’ όσο συνηθίζει.