Για τον Τσόρι και τον Καμπιάσο

Τον χρόνο δεν μπορεί κανείς να τον νικήσει. Οσο και να νομίζεις ότι τα έχεις καταφέρει, θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα διαπιστώσεις ότι τα πόδια σου σταμάτησαν να σε ακούν. Κι είναι ένας από τους λίγους κανόνες της ζωής που δεν έχουν εξαιρέσεις. Και είναι κανόνας που φυσικά ισχύει και για τον Τσόρι Ντομίνγκες, αλλά και τον Εστέμπαν Καμπιάσο. Ο πρώτος είναι ο παίκτης με τον οποίο συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με τον κόσμο του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, ο άλλος είναι μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες που έπαιξαν ποτέ ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Και για τους δύο, όμως, ο χρόνος τελείωσε. Ούτε ο λατρεμένος Τσόρι μπορεί να συνεχίσει να παίζει με την ερυθρόλευκη φανέλα ούτε ο μέγας Εστέμπαν. Και τώρα η μπάλα είναι στα πόδια τους. Είτε θα αποφασίσουν να παίξουν και οι δύο σε κάποια άλλη ομάδα για τον επόμενο χρόνο είτε θα τα κρεμάσουν τα παπούτσια τους από τώρα και θα ξεκινήσουν να υπηρετούν το ποδόσφαιρο από κάποιο άλλο πόστο. Κι εκεί έρχεται ξανά ο Ολυμπιακός. Επειδή μιλάμε για δύο σπουδαίες μπαλαδόφατσες, δύο τεράστιες προσωπικότητες και ανθρώπους που έδωσαν ό,τι είχαν όσο αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό, λέω πως είναι μονόδρομος η σχέση της ομάδας με τους συγκεκριμένους να παραμείνει ζωντανή.

Θες να τους αξιοποιήσεις στο προπονητικό επιτελείο, θέλεις να τους κάνεις ουσιαστικά προϊσταμένους τους τμήματος σκάουτινγκ στη Λατινική Αμερική, θες να τους δώσεις πόστο διοικητικό; Τα πάντα μπορείς να κάνεις και να πετύχεις διότι άνθρωποι που ζουν όλη τη ζωή τους αναπνέοντας μόνο για το ποδόσφαιρο, είναι σίγουρο ότι ξέρουν τον τρόπο να πετύχουν και όταν κρεμάσουν τα παπούτσια τους. Πόσω μάλλον όταν αυτοί οι κολλημένοι με την μπάλα έχουν πάρει και τα πάντα στο διάβα τους. Και ο Τσόρι, και ο Καμπιάσο, λοιπόν, αν και ενημερώθηκαν ότι δεν θα ανανεωθούν τα ποδοσφαιρικά τους συμβόλαια, έχουν πάρα πολλά ακόμα να προσφέρουν στο ποδόσφαιρο και στον Ολυμπιακό. Ας μην πούμε λοιπόν αντίο, αλλά εις το επανιδείν…

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 16/06/2017)